Fusie GKV en NGK vraagt draagvlak
Mijn vrouw en ik zijn acht jaar geleden lid geworden van de Nederlands Gereformeerde Kerk (NGK) in Nijmegen. Bij de introductiecursus waaraan wij deelnamen, viel het op dat van de dertig cursisten er twee een verleden vanuit de Nederlands Gereformeerde Kerk hadden. De rest vormde een breed palet van kerkelijke achtergronden. De scheuring die inmiddels vijftig jaar geleden binnen de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt plaatsvond, leeft (mede?) daardoor niet in onze gemeente (zie ook ND 8 november).
Dat er toenadering en vergeving plaatsvindt tussen mensen die die scheuring meegemaakt hebben, is alleen maar toe te juichen. Maar het is voor mij, als later toegetreden NGK-lid, echt een ver-van-mijn-bed-show. Terwijl het toch een belangrijke ontwikkeling is, met verstrekkende gevolgen. Want als ik het goed begrijp, wordt de kerkelijke structuur juist ook voor de NGK ingrijpend veranderd.
Een fusie dient aan de basis gedragen te worden, zodat het niet weer een bron van nieuwe pijn en noodzaak tot vergeving wordt. Met de procedure die nu gevolgd wordt, heb ik daar echt zorg over. Zorg gewoon dat lokale fusieplannen optimaal gefaciliteerd worden en laat het daarbij. <
