Direct naar artikelinhoud

Gidsland, Kinderen van Judas en Weg van jou

Wat kwam er de laatste dagen weer voor moois bij in het cultuur-aanbod? De Volkskrant-specialisten kiezen hun favorieten, van een hoogst actueel theaterstuk tot een film met een mooie rol voor Zeeland.

GidslandBeeld Sanne Peper

1. Theater: Gidsland

Door Mugmetdegoudentand. Regie Lineke Rijxman. Tournee t/m 3 febrauri.

Gidsland, geschreven door Nathan Vecht, is een komedie over de Nederlandse identiteit, in de vorm van een actualiteitenprogramma waarin het gaat over asielzoekersbeleid en de aardbevingen in Groningen. Scènes volgen elkaar razendsnel op, de dialogen zijn flitsend, het spel is sterk, de regie van Lineke Rijxman vindingrijk. De problematiek is herkenbaar en serieus, de toon licht, soms hilarisch, en dat werkt goed. De acteurs stappen van de ene rol in de andere, maar blijven steeds geloofwaardig, in welke malle situatie ze zich ook bevinden.

Karin Veraart

Recensie

Gidsland

2. Theater: Vastgoed B.V.

Vastgoed B.V. Van David Mamet, door KemnaSenf. Regie Job Gosschalk. Tournee t/m 11 februari.

David Mamet schreef Vastgoed B.V. (originele titel: Glengarry Glen Ross) in 1982. Het toneelstuk is een brute en vermakelijke satire, waarin de meedogenloze, op geld beluste wereld van makelaars op de hak wordt genomen. Opvallend is hoe het stuk de tand des tijds heeft doorstaan. Mamets klootzakkerige personages zijn tijdloos, evenals zijn spitse dialogen. Marcel Otten heeft een sprankelende vertaling van het prijswinnende stuk gemaakt.

Vincent Kouters

Recensie

Vastgoed B.V.

3. Dans: Méditerranée

Door Introdans. Tournee t/m 1 februari.

Terwijl Spanje en Catalonië dagelijks in het nieuws zijn, danst Introdans een programma volledig gewijd aan de sfeer van het Middellandse Zeegebied. De avond krijgt pas echt reliëf wanneer de onderhuidse opstand de kop opsteekt in de choreografieën van Cayetano Soto. Precies de paradox van strak getemde passie tekent ook de duetten Sortijas en Contracorriente, waarin regelmatig felle ogen spieden tussen wijd gesperde vingers. Mooie mediterrane aanwinsten dus voor het Arnhemse Introdans.

Annette Embrechts

Recensie

Méditerranée

4. Theater: Kinderen van Judas

Door Oostpool. Regie Jeroen De Man, scenografie Sarah Nixon en Juul Dekker. Tournee t/m 16 december.

Regisseur Jeroen De Man is al sinds jaar en dag gefascineerd door vampier- en fantasyverhalen, wat nu heeft geresulteerd in de voorstelling Kinderen van Judas. Acteurs en regisseur creëerden het stuk gezamenlijk op de speelvloer, al improviserend en fantaserend over die mysterieuze schaduwwereld, zijn bewoners en hun tradities. Vampiers die in opstand komen tegen hun eigen teloorgang, dat levert een gedurfd en wonderlijk toneelstuk op. Meligheid en spitsvondigheid wisselen elkaar lekker af, maar soms gaan de makers te veel op in hun eigen vondsten.

Karin Veraart

Recensie

Kinderen van Judas

5. Film: Kleine ijstijd

Regie Paula van der Oest.

Wanneer vrienden samenkomen om iets te vieren of te memoreren - een reünie, een huwelijk, een begrafenis - zal vrijwel altijd een Groot Geheim opborrelen. Al hebben sommige personages wat weg van typetjes, als groepsportret overtuigt Kleine ijstijd meteen. Vanzelfsprekend voelt het, zoals de vrienden elkaar amicaal afkatten, met een verdraagzaamheid die een jarenlange verstandhouding verraadt. Een fijne terugkeer voor Van der Oest naar tragikomedieterrein.

Kevin Toma

Recensie

Kleine ijstijd

6. Film: Weg van jou.

Regie Jelle de Jonge.

In anderhalf uur transformeert Zeeland van de hel op aarde tot de plek waar je elkaar mosselen kunt voeren. Weg van jou is op zijn sterkst op kromme-tenenmomenten: Evi (Katja Herbers) slaagt erin om steeds precies het verkeerde te zeggen of te doen, terwijl Zeeuwen haar onbegrijpend aanstaren. De hele cast beschikt over een heerlijk gevoel voor timing en met zijn beeldvoering doet De Jonge er nog een schepje bovenop.

Floortje Smit

Recensie

Weg van jou