17 oktober 2017 om 03:00
Luister naar

Mona Keijzer: De lange dagen van het formatieteam

Voor dag en dauw opstaan om al vroeg in de Tweede Kamer te zijn, gebeurde mij de afgelopen jaren niet zo vaak. Laat thuiskomen van een debat hoort bij politiek, maar om half negen ‘s ochtends aankomen op station Den Haag Hollands Spoor was gelukkig een zeldzaamheid. Tot de formatieperiode aanbrak althans. Elke dag om tien uur gingen Sybrand Buma en Pieter Heerma namens het CDA naar de onderhandelingstafel met de andere partijen, om vrijwel de gehele dag daar te overleggen. U hebt de beelden elke dag op tv kunnen zien. Maar voordat de onderhandelaars naar dit overleg toe liepen, hadden ze hun eerste vergadering er al op zitten. In ons geval met het formatieteam, dat uit enkele leden van de fractie bestond, onder wie ik.

In dit vooroverleg, dat stipt om negen uur begon, kwam alles langs. Wat was onze inzet en waarom? Waarop wilden we wel politiek bewegen en waar lag onze grens? En wie kon nog even in een onderwerp duiken voor de volgende dag?

Dit werd een ritueel. Soms vermoeiend, gezien de lange dagen, maar altijd waardevol, omdat we wisten waar we het voor deden: een regering vormen die antwoord kon geven op de echte zorgen van mensen.

tevreden terugkijken

Voordeel van vroeg van huis vertrekken was dat de gevulde koeken op het station nog warm waren. Dat maakte in die dagen het eerste kopje koffie extra lekker en draagt bij aan de tevredenheid waarmee ik nu terugkijk op die dagen. Lang moest de inhoud vertrouwelijk blijven, maar uiteindelijk kregen alle fracties op maandag 9 oktober het volledige, definitieve regeerakkoord. Ondergeschikt detail: het was ook mijn verjaardag. Niet eerder in mijn leven kreeg ik een dergelijk cadeau. Ik vond het wel bijzonder om samen met mijn collega’s na vijf jaar hard werken in de fractie het tussenresultaat daarvan te zien. Tussenresultaat? Ja, zeker, zo zie ik het. Het akkoord heet niet zomaar Vertrouwen in de toekomst. De Nederlander maakt zich zorgen. Over migratie, integratie, terrorisme, bereikbaarheid van de zorg, de toekomst van zijn kinderen, werkgelegenheid. Wij voelen het als onze dure opdracht om aan mensen te laten zien dat wij hun zorgen zien, begrijpen en zaken willen veranderen. We willen mensen weer vertrouwen in de toekomst geven.

Simpel is dat niet. Voorbeeld? Denk aan de zorg in Nederland.

Als de regering niets doet, stijgen de zorgkosten de komende jaren met tien miljard euro. En zoals bij geen van ons allen op de zolder een geldboompje staat, staat dat ook niet op het ministerie van Financiën. We moeten dit dus als samenleving dragen. Zorgkosten betalen we allemaal via de zorgpremie. Als die stijging van de zorgkosten doorgaat, betalen we over vier jaar allemaal tientallen euro’s meer premie per jaar. De afgelopen jaren is minister Schippers succesvol geweest in het beteugelen van de zorgkostenstijging, door bijvoorbeeld het afsluiten van zogenaamde Hoofdlijnenakkoorden. Ik heb dan ook ervoor gepleit deze voort te zetten.

zinnige zorg

De nieuwe minister moet dus een deel van die tien miljard euro stijging van de zorgkosten gaan voorkomen. Schande, roepen mensen op mijn Facebookpagina. Bezuinigingen!

Nee dus. Een deel van de verwachte kostenstijging moet ongedaan gemaakt worden. En dat kan. De ziekenhuizen hebben vorig jaar ruim 400 miljoen kunnen bijschrijven op hun spaarrekening, terwijl daar al voldoende geld op staat. Terecht zet bijvoorbeeld zorgverzekeraar VGZ in op het alleen vergoeden van zinnige zorg. Niet zonder reden vergoeden zorgverzekeraars niet meer alle medicijnen, maar gaan ze op zoek naar de goedkoopste merknaam voor een bepaalde werkzame stof. In de verpleeghuiszorg komt er een aanzienlijke hoeveelheid geld bij. En terecht. Maar het is in ons aller belang dat de totale zorgkosten in de hand gehouden worden. En als het even kan in overleg met de professionals zelf. Zij weten als de beste hoe het anders kan en anders moet in de zorg. Voor mij staat de slogan van het regeerakkoord dan ook daarvoor: vertrouwen teruggeven aan de samenleving.

Vertrouwen in de toekomst. En het definitieve oordeel is uiteindelijk aan u.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Jan-Willem Wits

Er zijn nauwelijks theologen die kunnen tippen aan Augustinus

De boeken en preken van Augustinus zijn nog steeds modern, vindt Jan-Willem Wits. ‘Met het lezen van Augustinus kun je een leven lang volstaan.’

beeld nd

Zorgen voor de hele aarde is in je eentje te groot. Vraag jezelf af: voor welk stukje aarde wil ik zorgen?

Zorgen voor de hele aarde is in je eentje te groot, realiseert Alexander Bosma zich. Maar je kunt wel voor een stukje aarde zorgen. Bedenk eens: welk stukje zou dat kunnen zijn?

Afbeelding

Kan Nederland wel zonder nationaal gevoel en emotie? Nee, koester dus de schaarse nationale rituelen

Acda en De Munnik zongen het al: 'Je kunt hier nooit eens even rustig op je voetstuk staan.' Hoe gaan we om met onze helden? Is 'vaderlandse geschiedenis' belangrijk? Ja!

d

Wat doe je als (schoon)ouders je claimen? 'Voor mij gaan ze een grens over, het is ons huis'

Ze komen samen, een jong stel: ze zijn zeven jaar getrouwd en hebben een kleintje van drie. ‘We hebben het samen fijn’, zegt zij. Het probleem zit ‘m dan ook niet in hun huwelijk. Maar in hun schoonfamilie. Aan beide kanten.

Lysanne van de Kamp werkt bij Micha Nederland en ontwerpt oogsttuinen.

Het cijfer was helaas het enige dat telde bij de lessen geschiedenis

Draait leren echt nog steeds om het behalen van een bepaalde norm? Lysanne van de Kamp vindt het jammer dat de geschiedenissenlessen op school enkel om het cijfer gingen.

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Er wordt 17 miljard euro verdiend aan mensen met schulden. Kwijtschelden is waarschijnlijk goedkoper

De problematische schuldenlast in Nederland is 3 miljard. Sociaal werkers, deurwaarders, ambtenaren, advocaten en administrateurs hebben daar hun werk van gemaakt. Kosten: 17 miljard. Wim Dekker pleit voor een jubeljaar.

Het is echt niet vreemd dat Renze Klamer zich ook zonder geloof gelukkig voelt

Renze Klamer vindt het vervelend als mensen tegen hem zeggen: 'We bidden voor je.' Wat kerkverlaters vervelend vinden, is niet maatgevend, stelt Reina Wiskerke. Toch begrijpt ze de allergie van Klamer.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Ik dwing me met mijn vliegangst naar de stewardess te kijken. Als zij lacht zal het vast goed zijn

Als ik me er op zou voorstaan dat ik niet meer vlieg zou dat bewondering kunnen oproepen, maar zo'n offer is dat dus niet voor mij. Ik vind vliegen namelijk verschrikkelijk, schrijft Anita Zeldenrust in het vliegtuig.

Afbeelding

Hoe de angst van een christen verdreven kan worden en hoe jij daar een rol in kan spelen

Zondag barstte een patiënt in huilen uit na de dienst, omdat ik hem als protestants pastor geen communie kon geven, schrijft Kelly Keasberry. Ze nam de snikkende man in haar armen, waarop er iets wonderlijks gebeurde.