Daarom blijven Theo Francken en Maggie De Block maar ruzie maken

Zwaargewichten op migratie

Francken volgde De Block op, De Block volgde nadien Francken op. De politici hebben allebei naam en faam gemaakt op het departement Asiel en Migratie, dus spreekt het voor zich dat ze elkaar tegenkomen. De regering is gevallen op het thema en nadien zijn de handschoenen helemaal afgegaan. De Block verwijt Francken dat hij moedwillig een zootje heeft gemaakt van de opvang en zo speelde met het leven van kinderen. “Ik hou mij bezig met beleid, niet met tweets”, liet ze verstaan toen ze haar oude departement pas weer had overgenomen.

Francken ging onmiddellijk in de tegenaanval: “Laaghartige kritiek.” Hij vindt dat De Block een kapitale fout maakt door zijn ontradingsmaatregelen terug te schroeven. Op Twitter geeft hij graag en vaak tekst en uitleg bij het beleid van zijn opvolgster. Wat bij haar natuurlijk weer niet in goede aarde valt.

En toen barstte het schandaal rond de humanitaire visa uit. Ook weer goed voor een robbertje vechten over migratie en hoe dat aan te pakken.

Strategische overwegingen

Open Vld en CD&V zetten zich na het vertrek van N-VA uit de regering duidelijk in de markt als de “verantwoordelijke partijen”. Zij staan voor goed bestuur, N-VA zit vol opportunisten die weglopen als het te heet wordt. Het hele humanitaire visa-verhaal past perfect in die aanvalslijn. “De Block gebruikt dat handig om zich af te zetten tegen Francken”, zegt politicoloog Nicolas Bouteca (UGent). “Haar partij schoof het thema migratie naar voren als een van de speerpunten voor de komende verkiezingen.”

Ook bij N-VA bekijken ze het zo. “Al die aanvallen zijn een puur electoraal spel. Open Vld heeft veel te verliezen in de provincie.”

Een leuk neveneffect voor De Block én Francken is dat alle aandacht naar hun boksmatch gaat en dus niet naar een van de andere Vlaams-Brabantse boegbeelden. Daar zitten met Koen Geens (CD&V) en Dries Van Langenhove (onafhankelijke bij Vlaams Belang) nog wel wat kleppers, die het voorlopig met de kruimels moeten doen. Weinig reden om te stoppen met ruziemaken dus.

De populairste tegen de voormalig populairste

“Maggie, Maggie, Maggie.” Geen grote applaus te bespeuren op de Open Vld-nieuwjaarsreceptie als dat voor hun minister van Volksgezondheid, Asiel en Migratie. De liberalen zijn ervan overtuigd dat De Block terug omhoog zal schieten. En ook op die weg komt ze Francken tegen, in de peilingen de populairste politicus van Vlaanderen. En om hem voorbij te steken, zal ze voor een deel haar stemmen bij hem moeten halen.

“Vaak zie je twee figuren die zich opwerpen als elkaars tegenpool en elkaar zo versterken”, zegt politicoloog Dave Sinardet (VUB). “Maar dat gaat hier niet op. Francken en De Block vissen eigenlijk in dezelfde poel. In hun beleid zie je weinig verschil. Enkel in de communicatie is Francken veel harder gegaan dan De Block.” Dus proberen ze heel hard de ander te framen. De Block hangt een beeld op van Francken als mislukt bestuurder, Francken schildert De Block af als een “Marrakesh-politica”.

Het wordt wel heel persoonlijk

De quota van Francken waren “niet menselijk”. Hij wilde “geen moslims helpen, alleen christenen”. En bij de val van de regering hebben hij en de andere N-VA’ers een theatertje opgevoerd. De Block daarentegen spuit “leugenachtige beweringen”, “kent haar dossiers niet” en haar hele partij is er alleen maar op uit om Francken te nekken.

Qua persoonlijke verwijten is de toon tussen Francken en De Block wel heel bits geworden. “Theo zit slecht in zijn vel en schiet op alles wat beweegt”, maken de liberalen ervan. “Hij is de pedalen kwijt.” “De Block is gewoon rancuneus”, volgens de Vlaams-nationalisten. “Daarmee win je geen verkiezingen.”

Zo’n opbod aan verwijten kan diepe wonden slaan op persoonlijk niveau. Politici zijn meestal in staat hun harde schijf om de zoveel tijd eens opkuisen, in een ideaal scenario na de verkiezingen. De vraag is of Francken en De Block dat dan nog gaan kunnen.