‘We dronken alleen water van stalactieten’

Volgens de artsen verkeren de jongens van 11 tot 17 jaar en hun coach in goede gezondheid en zijn ze in het ziekenhuis drie kilogram bijgekomen. Eerder raakte al bekend dat de jongens tijdens hun verblijf in de grot elk twee kilogram waren kwijtgeraakt.

‘Hoe was het om plots een Britse duiker te zien?’, luidde de eerste vraag. Een 14-jarige jongen, Adul Sam-on met de bijnaam Dul, geloofde niet dat hij plots iemand hoorde praten. ‘Toen hij naderde, zei ik: “Hallo, alles is oké met ons”’, vertelde Dul. Ze waren verbaasd dat de man geen Thai was. ‘Maar het was een wonderbaarlijk moment.’ De trainer, Ake, herinnert zich vooral dat Dul het team smeekte om geduld te hebben.

Dul zei ook aan de duikers dat ze daar al tien dagen waren en dat hun hersenen heel traag waren geworden. Een andere jongen met de bijnaam Bew vertelde vervolgens dat iedereen honger had.

Een volgende vraag was aan de trainer gericht: ‘Waarom zijn jullie in de grot gegaan?’. De trainer, Ekaphol Chantawong of Ake, antwoordde dat iedereen akkoord was om in de grot te gaan. ‘We waren er nog nooit geweest.’ Ze gingen de grot niet in omdat het iemands verjaardag was. Ze zagen het water stijgen en twijfelden om de grot te verlaten. ‘We wisten dat we vastzaten toen we terugkeerden. We moesten nat worden en zwemmen. Iedereen kan zwemmen. Het is een leugen dat we niet kunnen zwemmen. Na het voetbal doen we soms activiteiten in het water.’

Toen een jongen vroeg of ‘ze verloren waren gelopen’, verzekerde Ake de jongens dat ze niet verloren waren gelopen en dat ze er wel met touwen uit zouden geraken. ‘Ik dacht dat ik nooit meer zou thuiskomen en dat mijn mama boos op mij zou zijn’, zei iemand.

Weg naar buiten graven

Volgens de trainer probeerden de jongens zich eerst een weg naar buiten te graven. ‘We zagen water langs de wand naar beneden komen en we bleven bij de bron. Toen waren we niet bang, omdat we dachten dat het water zou zakken en iemand ons zou redden.’

‘We hadden geen eten, alleenl water’, vertelde een jongen. ‘We dronken alleen water van de stalactieten.’ Volgens de trainer dronken de jongeren tussen het graven in. ‘We probeerden te graven naar een veilige plaats. De jongens groeven in shifts. Tussendoor dronken ze water.’

Op de persconferentie vertelden de jongens ook dat ze hadden gedamd (het bordspel) met een van de Navy Seals die bij hen in de grot bleef. Ze verloren allemaal van de duiker, die de bijnaam ‘King of the cave’ kreeg (Koning van de grot).

De jongeren waren ook erg geschokt door het nieuws dat een van de duikers om het leven was gekomen tijdens de reddingsoperatie. ‘We voelden ons heel erg schuldig’, aldus de trainer. De jongens schreven een boodschap aan de familie van de duiker. ‘Ik wil graag dankuwel zeggen’, aldus een jongen. ‘Bedankt vanuit de grond van mijn hart.’

Wat hebben jullie geleerd?

De journalisten vroegen ook wat de voetballertjes geleerd hadden in de grot. De coach antwoordde: ‘Mijn les is dat ik al jullie inspanningen en vriendelijkheid echt waardeer. We moeten in het vervolg voorzichtiger zijn en de activiteiten controleren.’

Een van de voetballers beloofde voortaan ‘voorzichtiger te zijn en ten volle van het leven te genieten’. Een andere jongen legde uit hoe de gebeurtenissen hem geleerd hebben ‘meer geduld op te brengen en sterker te zijn.’

Er werd ook gevraagd naar hun dromen. Bepaalde jongens antwoordden dat ze voetballer wilden worden. Vijf jongens dromen ervan een Navy Seal te worden. Op de vraag wat de jongens het eerst wilden doen als ze thuiskwamen, somden ze een lijstje met hun favoriete gerechten op.

De trainer benadrukte bij een andere vraag ook dat er geen strijd was over welke jongens als eerste de grot mocht verlaten. De dokter vertelde dat iedereen even sterk was. ‘Niemand wilde per se de eerste zijn omdat we zo’n hechte groep vormden.’

De jongeren zullen zich ook allemaal verontschuldigen tegenover hun ouders. Verschillend voetballers hadden niet laten weten dat ze na het voetbal nog naar een grot zouden gaan, en één jongen had de verkeerde grot doorgegeven.

Reddingsoperatie

De twaalf voetballers en hun 25-jarige coach kwamen op 23 juni vast te zitten in het grottencomplex van Tham Luang door het stijgende waterpeil. Op 10 juli werden uiteindelijk de laatste voetballertjes en hun coach bevrijd, na een wekenlange reddingsoperatie. Het drama en de gelukkige afloop werden wereldwijd gevolgd.

De bevrijde voetballertjes bleven uiteindelijk een dikke week in het Chiang Rai-ziekenhuis, waar ze uitgebreid onderzocht werden en ook hun ouders voor het eerst weer mochten zien.