Gillende fans die stonden te drummen voor een handtekening. Een drukte van jewelste. Veerle Baetens en Gert Winckelmans als legendarische popsterren in de schijnwerpers kwamen te laat, omdat het volk hen niet liet passeren. “Ik herinner het me nog goed, de Sara-dag in Gent na het einde van de reeks”, vertelt Jan Segers, de toenmalige programmadirecteur van VTM. “Toen Sara en Simon op de catwalk verschenen waren de taferelen bijna surreëel om te zien. Een overrompeling van mensen, een massahysterie. Dit hadden we nooit kunnen zien aankomen.”

“En dan te bedenken dat Sara er bijna niet was gekomen.”

“Zonder Veerle, geen Sara”

De programmadirecteur heeft moeten vechten om de razendpopulaire telenovelle te mogen bestellen. “In West-Europa was zo’n serie heel ongewoon. Nederland had het geprobeerd, maar daar was het een matig succes. De Duitse versie ‘Verliebt In Berlin’ was dan weer wel een echte hit. Toen kwam de telenovelle over het lelijke eendje pas echt op onze radar.”

“Maar dan is het zaak om iedereen te overtuigen van een geweldig grote investering voor een serie van ongeveer 220 afleveringen waarvan ze niet weten of het gaat lonen, hé”, aldus Segers. Het format was onbekend: ofwel had je destijds oneindige dagelijkse soaps zoals ‘Thuis’ en ‘Familie’, ofwel korte miniseries van een tiental afleveringen. “Als het nog nooit gedaan is dan weet je niet of je dat geld kan terugkrijgen. Heel veel overtuigingskracht was dan ook cruciaal. We hebben daar binnen de directie stevige debatten over moeten voeren. Ik herinner me vooral nog heel veel gedoe”, lacht Segers.

Uiteindelijk wilde het team de gok wagen. Op één voorwaarde: Veerle Baetens moest Sara worden. “Het was heel simpel destijds. Als zij de hoofdrol op zich zou nemen, zouden we het doen. Anders was Sara er wellicht nooit gekomen. Ze was upcoming, ze was een naam waarmee we konden adverteren én ze was bij uitstek de meest getalenteerde en geschikte actrice. Er vond geen andere casting plaats. Het was Veerle of niets. Dat ze dan ook nog eens een onweerstaanbaar duo bleek met Gert Winckelmans maakte het helemaal af.”

“Vlaanderen is dol op de underdog”

De actrice reageerde enthousiast en de hele productie kwam in een stroomversnelling terecht. “Toen was het aan mij om het sprookje een Vlaamse toets te geven”, vertelt Hugo Van Laere, de hoofdscenarist van Sara aan de redactie van Het Nieuwsblad Online. “En dan bedoel ik niet kroketten met kip toevoegen. Dan bedoel ik het verhaal tot bij de mensen thuis te brengen. Ook voor mij was dat een heel avontuur. Maar ik hou daarvan, om iets baanbrekends en iets ongeziens te doen.”

“Het oorspronkelijke verhaal van Sara komt van een Colombiaans feuilleton ‘Yo Soy Betty, la fea’. Een heel succesvolle reeks. In die streken is er een heel groot publiek voor dergelijke telenovelles. Maar zo moet je dat hier niet brengen, hé. Wij hebben hier ook modehuizen zoals Présence, wij kennen hier ook zo’n personen zoals Sara De Roose. Ik maakte er een erezaak van om alles wat we hier kennen in de structuur van het oorspronkelijke verhaal te pompen. De drugskartels eruit, de bezorgde vaderfiguur erin.”

“Ook al is de reeks gebaseerd op een sprookje, toch kreeg ik geregeld de opmerking dat het fijn was ‘om het leven zoals het is’ te zien. Mensen herkennen zich in Sara. En ze merken meteen het potentieel in haar. Dat willen ze graag zien groeien, net zoals bij zichzelf. We hebben heel lang gewerkt aan de personages”, zegt de scenarist. Ook Segers denkt dat het personage zelf één van dé succesfactoren was van de reeks. “Vlaanderen is dol op de underdog. Een lelijk eendje, een antiheld. Kijkers willen Sara zijn zonder dat ze zich jaloers moeten voelen.” Perfect om een telenovelle rond te bouwen dus.

Beugel, puistjes, ouderwets haar en klaar

“Al snel spraken we ook af dat Veerle enkel innerlijk zou transformeren. Niet met plastische chirurgie, zoals ze in Columbia deden. Dat moest ook helemaal niet, want we hadden een heel knappe actrice gekozen. Het is gemakkelijk om haar lelijk te maken, hé. Beugel, puistjes, ouderwets haar en klaar. Andersom zou het heel wat moeilijker geweest zijn”, aldus Van Laere. “ We hebben samen heel lang gewerkt aan haar personage: wie is ze, waarom doet ze wat ze doet. Het was ook geweldig hoe Veerle altijd suggesties deed van ‘mag ik niet dit’ en ‘oh, doen we niet dat’. Zij was dé succesfactor van Sara.”

“Hét moment waarop we wisten dat het goed zat, was vlak voor de uitzendingen. Toen deed Veerle, vermomd als Sara, mee aan Idool. Niemand herkende haar, nochtans zat er een lerares van haar in de jury. De reacties waren geweldig: ‘Ocharme dat meisje, ze heeft nochtans een goede stem’, klonk het. Toen wisten we het: dit komt goed. Ook Veerle geloofde erg in haar personage. Ze besefte: ik ben geloofwaardig, ik zit op de rand van een persiflage, maar het is niet dat mensen Sara niet zien als iemand van hen. Je kan het nooit met zekerheid zeggen, maar ik voelde wel dat dit zou aanslaan.”

Twee jaar na het begin van het scenarioschrijven was de reeks klaar om televisiekijkend Vlaanderen te veroveren.

Ongeëvenaard succes

Een gouden gok voor VTM, zo bleek. Sara veroorzaakte een schokgolf door het land. Een immens succes met een gemiddelde van meer dan 600.000 kijkers. Ongezien, destijds. “Die ene keer dat we Ben Crabbé met zijn Blokken even pijn konden doen”, herinneren Segers en Van Laere zich nostalgisch. “De kijkers in alle lagen van de bevolking veranderden zelfs hun eetpatroon voor de afleveringen. Ze gingen vroeger of later eten, want eerst moesten ze nog Sara zien”, vertelt de scenarist trots.

“Van zodra je een succes hebt, haal je opgelucht adem en lig je ’s nachts wakker van de volgende mislukking”, zo vertelt Segers. “Wat na Sara? Ze had de weg vrijgemaakt voor LouisLouise (2008-2009) dat kon teren op haar succes. De volgende telenovelles waren nooit meer zo groot. David (2009-2010) was qua cijfers geen succes, Ella (2010-2011) relatief gezien wel. Maar het is Sara die iedereen zich nog herinnert.”

Scenarist Van Laere denkt te weten waarom. “Kijkers konden zich geen 200 afleveringen meer engageren om zich om half zeven voor de buis te zetten. En iedereen ging ook meer uitgesteld kijken. Plus, het verhaal van Sara is echt een straf sprookje. Ik schreef ook mee aan David, maar dat had niet dezelfde impact. Daar mikten we op een script over het verschil tussen cultuur en natuur, maar daar hebben mensen minder mee. Het was de basis van het sprookje van het lelijke eendje dat het magische ingrediënt was.”

Ook nu nog steeds razendpopulair

Wat doe je als je een gouden reeks in handen hebt? VTM besloot verder te gaan. “Maar de televisieserie was altijd bedoeld als een afgerond verhaal. Dat was ook de charme voor ons destijds, dat we het verhaal konden afsluiten. We moesten niet denken aan het vervolg”, aldus scenarist Van Laere.

Maar de fans wilden meer. Dus besloot VTM om hun honger te stillen. Sindsdien liggen de dagboeken van Sara in de rekken. Ria Maes van Uitgeverij Houtekiet timmert nu, tien jaar later nog steeds verder aan het verhaal van Sara. Ook dat bleek een schot in de roos. De eerste druk was al uitverkocht nog voor die in de winkel lag. “Een heel andere productie”, zo zegt Van Laere. “Het hele leven dat Sara leidde met Arne en Simon en met haar kindje Sen achteraf daar heb ik geen vat op gehad en dat vind ik oprecht spijtig. Ik ben daar niet kwaad voor, maar dat doet wel raar als de personages dan dingen doen die je ze zelf zo niet zou bedenken. Dat zijn uw creaties, uw kinderen bijna.”

Dat niet alleen. De afleveringen van Sara staan nog maar drie maanden online of 60.000 mensen vonden al hun weg naar de tien jaar oude telenovelle. Een serieuze boost voor het onlineplatform van VTM. Maar liefst 85 procent van die kijkers zijn jonger dan 25 jaar, zo laat persverantwoordelijke Peter Van Camp weten. Die fans waren destijds nog maar 15 jaar toen Sara voor het eerst uitgezonden is. Een hele nieuwe generatie heeft de telenovelle ontdekt en is er weg van. Zo kan Sara met een gerust hart een héél gelukkige tiende verjaardag vieren.