Het voorjaar is de moeilijkste periode voor mensen die het leven niet meer zien zitten
Mark Coenen is columnist bij De Morgen.
Afgelopen weekend was het de heilige Kärcher: het naamfeest van de fans van hogedrukreinigers. Naast de wielerfietstoeristen in spannende maillots die files veroorzaken op fietspaden en luidkeels bloeiende narcissen, is dat het finale teken dat de lente echt begonnen is.
Mocht Rik De Saedeleer nog leven, hij zou voorzeker “daar is ’m, daar is ’m!” roepen.(De legendarische kreet om het legendarische kopbaldoelpunt van Grun tegen Holland in de Kuip aan te kondigen, weet u nog, oudje?)
Driftig begint iedereen zijn dorpel schoon te maken, de ramen te lappen, een haag te planten en gras bij te zaaien in een tuin die eraan toe is, na een seizoen vol natte kou. De hogedrukreiniger is een heerlijk instrument. Zegt mijn vrouw, want ik heb er nog nooit zelf een in mijn handen gehad. De krachtige straal verwijdert zonder moeite alle aanslag en doet terrassen blinken als nieuw.
Het is een zuiverend ritueel: vroeger gingen de mensen biechten, nu verwijderen ze de vlekken op hun ziel en op de stoep met een duivels efficiënt kuismachien. Het is een statussymbool en heeft zo langzamerhand de plaats van de elektrische bladblazer ingenomen: wie geen Kärcher heeft, zal ernaar streven om er wel een te hebben in de nabije toekomst.
Vroeger gingen de mensen biechten, nu verwijderen ze de vlekken op hun ziel en op de stoep met een duivels efficiënt ‘kuismachien’
Lente: de tv gaat uit, Twitter gaat af, een pastorale rust daalt neer over huisje weltevree. Iedereen naar buiten.
In Schotland mogen de dokters naar verluidt lange wandelingen voorschrijven aan zieke mensen: dat zou men ook met seizoenen moeten kunnen doen. “Ik schrijf u twee weken extra vroege lente voor in Porto, of een maandje langer Indian summer in Napels. Op kosten van het ziekenfonds. Dat is dan 29 euro. Mag ik uw identiteitskaart?”
Marmotten en vogels
Er is geen geneeskrachtiger drug dan de zon. Zeker in het voorjaar, als de koperen ploert nog zijn manieren houdt en de temperaturen al wel oplopen maar draaglijk blijven. Zeker op dagen dat we als marmotten na de winterslaap in onze ogen wrijven tegen het plotse licht. Waar lag mijn zonnebril alweer?
Ook de vogels zijn terug: niets is zo leuk als des ochtends wakkergefloten te worden door een nest merels die nog les hebben gehad van Toots Thielemans. Alles bot en bloesemt, zij het nog aarzelend: het grote geweld is voor binnenkort, als de zon krachtiger wordt. En na de ijsheiligen in mei is er helemaal geen houden meer aan.
De zon maakt zij die triest zijn nog triester
Maar het is niet al zon wat blinkt. De zon maakt zij die triest zijn nog triester. Het voorjaar is de moeilijkste periode voor mensen die het leven niet meer zien zitten: zij zien in het botten der bladeren dat de natuur wel weer tot bloei kan komen, terwijl ze zelf verpieteren.
Uit onderzoek blijkt dat in het voorjaar en de zomer meer mensen de hand aan zichzelf slaan dan tijdens sombere winterdagen zonder licht. April is de wreedste maand.
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
