Vorig weekend pakte ze de titel bij dames 2 en 3 in Tenniscentrum Alken. “Twee finales op één dag, dat is heel lang geleden. Ik kan mij het zelfs niet meer herinneren. Oké de reeksen waren klein en ik speelde tegen lager geklasseerde speelsters maar voor mij persoonlijk blijven dit toch twee mooie overwinningen,” zegt ze trots.

Na een lange periode van inactiviteit begon Sarah iets meer dan twee jaar geleden aan een comeback. Het eerste jaar won ze één wedstrijd en vorig jaar vier van haar zesentwintig wedstrijden. Dit seizoen loopt het stukken beter met achtentwintig zeges op vijftig wedstrijden.

“Velen zouden al lang gestopt zijn maar ik ben blijven doorzetten. Na een nederlaag zit ik in een dipje maar ik kan mij daar snel overheen zetten. Ik ben trouwens niet meer bezig met klassementen of rankings. Nu wil ik gewoon wedstrijden spelen en uiteraard ook winnen. Zo heb ik dit jaar toch al enkele tornooien gewonnen.”

Gokkantoor

Silvia is gestorven op haar 21ste. Het noodlot zeker? Sarah CEVOLI

“Ik had wel niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om weer op niveau te raken”, bekent Sarah. “Aanvankelijk miste ik conditie omdat ik de afgelopen jaren weinig sportte. Mijn tegenstrevers zijn doorgaans een pak jonger en veel beter opgeleid. Op dat vlak is er op tien jaar tijd veel veranderd. Zelf train ik slechts één keer om de veertien dagen. Op mijn hoogtepunt was ik B-15, nu nog B+2/6. Maar ik werd destijds te veel gepusht. Omdat ik die druk niet meer aankon, haakte af. Dat was nog voor het overlijden van mijn zus. Achteraf bekeken had ik sneller moeten herbeginnen. Ik geraakte aan de praat met een man in tenniskledij in het gokkantoor Betcenter waar ik werk. Zo kreeg ik de smaak weer te pakken. Er wordt overigens vooral op voetbalwedstrijden gegokt maar tennis wordt steeds populairder. Het is leuk als ze mij om tips vragen maar tennis is heel onvoorspelbaar geworden.”

Leverkanker

In 2010 werd bij haar zus Silvia leverkanker vastgesteld. “Twee jaar later is ze gestorven. Op het einde is ze naar huis gekomen omdat de dokters niets meer konden doen. Dat gaf ons de kans om in familiekring afscheid te nemen. Een week later is ze gestorven. Ze was nog maar 21 jaar. Ze rookte of dronk niet en at heel gezond. Het noodlot zeker? Hoe kan je dit anders uitleggen? We tennisten heel veel samen. Met de zusjes Langmak speelden wij interclub in TCO-TC Iris. Nu ik weer speel komt mama net als vroeger naar mijn wedstrijden kijken. Op die manier proberen wij de draad weer op te pikken. Voor Tennisdel Genk gaf ik zopas forfait omdat die twee finales op één dag nog in mijn benen zaten. De voorbije dagen heb ik ook veel wedstrijden gespeeld. Ondertussen behoor ik tot de ‘oudjes’ maar ik blijf mij meten met de jongeren in de open reeksen.”