Sarah, afkomstig uit de Amerikaanse staat Minnesota, woonde twee jaar in Nederland. Ze wilde een nieuw leven beginnen nadat haar broer zelfmoord had gepleegd. De jonge vrouw studeerde psychologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, waar ze in een studentencomplex woonde. Woensdag werd de politie gealarmeerd over een uit de hand gelopen ruzie in het gebouw. Medestudenten hoorden Sarah meermaals gillen en schreeuwen.

Toegesnelde agenten troffen Sarah hevig bloedend aan in haar kamer. Pogingen het slachtoffer te reanimeren mochten niet meer baten. Het onderzoek wees al snel in de richting van de 23-jarige Joël S., een bekende van de Amerikaanse die ook een kot had in het studentencomplex. Hij was gevlucht, maar kon op het station van Eindhoven worden opgepakt, toen hij uit de trein stapte.

Een Rotterdamse rechter-commissaris oordeelde vrijdag dat S. nog zeker veertien dagen vast blijft zitten.

Woest

Sarah had eerder tegen haar moeder verteld dat ze met S., een begenadigd contrabassist, over muziek sprak. Ze liet wel weten dat hij snel boos kon worden, woest zelfs. Maar naar eigen zeggen was Sarah de enige die hem tot bedaren kon brengen. Haar ongeruste moeder verzocht haar dochter niet meer met S. om te gaan, maar dat wilde Sarah niet horen. “Hij is mijn vriend. En ik ben zijn enige vriend”, zei ze dan, aldus mama Donee Odegard tegen ABC News.

“Mijn huisgenoot gaat drie mensen vermoorden”

De Amerikaanse vertelde ook een vriend over de woedeaanvallen van haar huisgenoot. “Ik praat niet met mensen, werk fulltime en studeer fulltime”, klaagde Sarah over haar drukke bestaan tegen Adam Pryor via WhatsApp. En dan was er nog iets waar ze mee zat: “Mijn huisgenoot vertelde met dat hij drie mensen gaat vermoorden. Nu moet ik naar de politie.”

Zowel Adam als Sarah hadden niet het idee dat de jonge studente zelf gevaar liep. “Ik dacht: ‘Die kerel is vast boos op bepaalde mensen. Ik had ook niet het gevoel alsof Sarah zelf in gevaar was. Het leek erop dat het om andere mensen ging”, aldus Adam.

Of Sarah uiteindelijk naar de politie is gegaan, is niet bekend. “Maar ze was heel verantwoordelijk. Ik vertrouwde erop dat het goed kwam, dat ze naar de politie zou gaan en alles goed zou komen. Ik had dit nooit zien aankomen”, treurt Adam.