Acht jaar cel, zweepslagen, een boete en inbeslagname van zijn bezittingen. Tot die straf werd de Iraanse filmmaker Mohammad Rasoulof veroordeeld door het Islamitische Revolutionaire Hof. Dat maakte Babak Paknia, de mensenrechtenadvocaat die de regisseur vertegenwoordigt, bekend op X.

Rasoulof botste al vaker met het autoritaire regime in Iran. Het leverde hem tal van veroordelingen, huisarrest en een gevangenisstraf op. Zo zat hij van juli 2022 tot februari 2023 achter de tralies. Hij had zich toen op sociale media uitgesproken over het politiegeweld bij de protesten in zijn land. Om gezondheidsredenen kwam Rasoulof na acht maanden vrij, al mocht hij het land niet uit. Het belette hem vorig jaar om in Cannes jurylid te zijn voor de nevencompetitie Un certain regard.

Volgens zijn advocaat is Rasoulof deze keer veroordeeld voor nieuwe verklaringen tegen het regime. Maar ook zijn films en documentaires liggen aan de basis. Volgens de rechtbank getuigen ze van samenzweringen en ondermijnen ze op die manier de veiligheid in het land.

Antipropaganda

Kritiek op het Iraanse regime is de rode draad doorheen zijn oeuvre. Aanvankelijk zat die achter een allegorische sluier, maar sinds een veroordeling in 2010 voor antipropaganda stopt hij zijn verzet niet langer weg.

Dat bewijst niet enkel het clandestien gedraaide A man of integrity uit 2016, dat een gitzwart beeld schetst van een moreel verdorven land. Ook There is no evil laat met vier verhalen over de doodstraf in Iran geen ruimte voor hoop. Met de film won hij in 2020 de Gouden Beer op het filmfestival in Berlijn. Die kon hij niet zelf in ontvangst nemen omdat hem eerder een reisverbod was opgelegd na ook toen een veroordeling wegens samenzwering en propaganda tegen het regime.

Cannes

Rasoulof werd dit jaar opnieuw verwacht in Cannes. Op het filmfestival, dat van 14 tot 25 mei doorgaat, zou hij zijn nieuwe film The seed of a sacred fig voorstellen. Een onderzoeksrechter van het Revolutionaire Hof worstelt met wantrouwen en paranoia naarmate de politieke protesten in Iran toenemen. De film is een kanshebber voor de Gouden Palm.

Het gebeurt steeds vaker dat filmmakers in aanraking komen met de Iraanse autoriteiten. Drie maanden geleden ging op het filmfestival in Berlijn ook al een Iraanse film in première zonder de makers. My favourite cake bracht een vrouw in beeld die rookte, danste en dronk. Het regime nam er aanstoot aan en pakte om die reden het paspoort af van Maryam Moghaddam en Behtash Sanaeeh, het koppel dat de film regisseerde. Twee jaar geleden kon Jafar Panahi, bekend van Taxi Teheran, in Venetië de première van zijn film No bears niet bijwonen omdat hij in de cel zat. Eveneens omwille van zijn kritische houding.