Na afloop van de pleidooien van haar advocaten kreeg Elisabeth Gyselbrecht als burgerlijke partij zoals gebruikelijk ook zelf kort het woord. Haar advocaat Els Gauquie had eerder ook al gepleit dat Elisabeth Gyselbrecht op een menselijke straf hoopt voor haar vader.

“Mevrouw de voorzitster, mevrouw en meneer de rechter. Ik wens jullie te zeggen dat ik Stijn inderdaad ongelooflijk graag gezien heb”, aldus Elisabeth Gyselbrecht. “Hij leeft ook verder in onze vier kinderen, maar ik kan niet ontkennen dat ik verblind was. Ik had ook andere beslissingen genomen als ik wist wat ik nu weet. Ik begrijp dat mijn vader zo ongerust was en zich zorgen maakte om mij en de kinderen. Ik kan hem vergiffenis schenken, omdat ik weet dat het niet uit eigenbelang was, maar wel om zijn kleinkinderen te beschermen.”

“Hij sleurde haar de afgrond in”

In haar pleidooi had meester Els Gauquie een gelijkaardig beeld geschetst. “Ze zag Stijn doodgraag, maar eigenlijk sleurde hij haar de afgrond in. Ze rekende erop dat haar vader alle problemen zou oplossen.” Na verloop van tijd kwam ze ook in opstand tegen haar vader. “Ze wilde niet geloven dat haar man een gevaarlijke mens zou zijn. Vader zag het gevaar dat Elisabeth niet wilde zien.”

Meester Gauquie omschreef de moord als een drastische, maar foute beslissing. “Ze begrijpt nu dat er in zijn ogen weinig alternatief was. De twee belangrijkste mannen in haar leven hebben haar heel erg teleurgesteld. Die extreme beslissing is genomen uit wanhoop en druist in tegen al hetgene waar die man voor staat. Ze zal nooit vergeten wat er gebeurd is, maar ze heeft u wel vergeven.”

De kleinkinderen van André Gyselbrecht blijven hem intussen ook bezoeken in de gevangenis “en nemen hem niets kwalijk”, zegt de advocaat van Yves Wolfcarius, de nieuwe vriend van Elisabeth. Wolfcarius was eerder al vertrouwenspersoon van André. “Ze spreken elke dag over ‘vati’, eigenlijk trof mij dat. Je zou verwachten dat ze naar hun papa vragen en niet naar hun grootvader die aan het begin van de ketting stond.” Bovendien geloofden ze dat het enkel de bedoeling was om hun vader een lesje te leren. “Ze hebben geen enkele vorm van afkeer, enkel pure liefde. Niettegenstaande wat ze zelf ook in de pers te lezen krijgen, niettegenstaande het monsterlijke dat er soms ten onrechte van wordt gemaakt.”

“Ontredderde vrouw”

Ook meester Luc Arnou had het woord al gevoerd voor Elisabeth Gyselbrecht. Zij had op 3 februari 2012 voor het eerst contact met haar advocaat. “Ik heb toen ook een zeer ontredderde vrouw gezien, die heel veel weende. Men was er toen heilig van overtuigd dat Stijn nog leefde.” Bij dat gesprek was ook een zus van het slachtoffer aanwezig. “In het begin werd ze meegetroond door de familie Saelens. Ze werd er opgevangen en is er tot 17 februari 2012 bijna continu geweest.”

Meester Arnou pleitte dat zijn cliënte sindsdien een hele evolutie doormaakte. De situatie werd onhoudbaar toen de familie Saelens de voorwaarde stelde dat ze zou breken met haar familie. “Dat is voor Elisabeth een brug te ver geweest, want ze houdt van haar moeder en haar broers. Ze houdt ook van haar patiënten, ze leeft voor haar werk.” Toch betekent dat niet dat de vrouw zomaar de kant van haar vader koos. “Ze dreigde tussen twee stoelen te vallen, maar heeft voor haar eigen stoel gekozen. Onafhankelijkheid troef. Ze heeft één doel: in onafhankelijkheid de waarheid kennen. Dat interesseert haar, vooral naar haar eigen vader toe.”

LEES OOK. “Elisabeth wil zelf de waarheid kennen” en “André Gyselbrecht zat gebetonneerd in leugens”

De advocaat van de ouders van Stijn Saelens hekelde dinsdag het feit dat zijn cliënten geen contact meer hebben met hun kleinkinderen. “Ze mochten de kinderen nog zien, maar met een vertrouwenspersoon erbij. Daar heeft men niet meer op gereageerd. Elisabeth heeft nog foto’s doorgemaild van een skivakantie, maar ook daar is geen reactie op gekomen”, nuanceerde meester Arnou. De advocaat legde uit dat Elisabeth Gyselbrecht vreesde dat de familie Saelens de kinderen zou beïnvloeden. Op een communie hadden ze immers, in het bijzijn van de kinderen, gezegd dat Elisabeth hen moest zeggen dat opa en nonkel hun papa hadden doodgemaakt.”

Arnou kwam ook nog terug op het onderzoek naar gesjoemel met de computer van Stijn Saelens. “Na de affaire Niedermeyer (een vrouw die beweert dat ze verkracht is door Saelens red.) vraagt ze zich af of er nog dingen gebeurd zijn. Ze gaat zoeken op zijn PC, maar dat lukt niet.” Een ICT-specialist uit Torhout kwam tot de conclusie dat de harde schijf na de feiten professioneel gewist was. Daarom werd een klacht neergelegd bij de onderzoeksrechter. “Dat is geen ‘police bashing’. We wilden niemand specifiek met de vinger wijzen, het was een klacht tegen onbekenden.”

LEES OOK. “Waar is Stijn, papa?”: het paniektelefoontje van Elisabeth Gyselbrecht, drie dagen na Kasteelmoord

Het computerdossier baarde uiteindelijk een muis. Volgens de deskundige kon immers niet vastgesteld worden wanneer de gegevens precies gewist waren. “Over die man zou ik een uur kunnen praten. We zijn nog in beroep gegaan, omdat hij 31.000 euro vorderde voor zijn verslag. De KI heeft uiteindelijk beslist dat we maar 7.000 euro moesten betalen, de rest was voor de belastingbetaler.”

Aan de verklaringen van Roy Larmit, die blijft beweren dat hij niet wist wat zijn oom in Wingene van plan was, hecht Arnou geen geloof. “Zijn verklaringen zijn minder waard dan het papier waarop ze gedrukt zijn”, aldus Arnou.

Neiging tot seksuele preoccupatie

Intussen gaf advocate Els Gauquie ook nog een inkijk in de laatste weken van Saelens voor zijn dood.

Saelens begon zich in de jaren voor zijn dood steeds vreemder te gedragen. “Hij wil een boek schrijven, maar iedereen beseft dat ‘Purpose of our soul’ complete wartaal is. Zijn kinderen moesten onder andere op blote voeten lopen en mochten geen vlees meer eten.” Volgens meester Gauquie hield Saelens erg vast aan zijn overtuigingen. “Troosten mocht niet, één worden met de natuur is essentieel.”

Ook het misbruik van één van zijn dochters kwam uiteraard aan bod. Het betekende een grote schok voor Elisabeth en André Gyselbrecht. “Je bent niet voorbereid op het feit dat uw kleindochter misbruikt wordt door uw schoonzoon, aan wie ge uw dochter hebt weggegeven.” Dokter Gyselbrecht zocht onmiddellijk naar oplossingen door een kinderpsycholoog en een psychotherapeut in te schakelen. “Op dat moment praat Stijn ‘out of the blue’ over emigreren naar Australië. Elisabeth zag dat eerst als een vlucht voor alle problemen.”

Saelens vertrekt in eerste instantie alleen, maar verzoent zich ondertussen wel met zijn echtgenote. “Ze wilde heel graag geloven dat Stijn geen pedofiel was, dat Stijn niet gevaarlijk was. Ze wilde haar huwelijk redden en haar gezin samenhouden.” Elisabeth Gyselbrecht wist echter niet dat haar man als 12-jarige onderzocht werd door een kinderpsychiater. Zijn moeder had in die periode blijkbaar geen vat meer op Stijn.

“Volgens de psychiater was er een neiging tot seksuele preoccupatie. Hij was sterk aangetrokken door alles wat fysieke bevrediging betreft.” De arts adviseerde een langere behandeling, maar daar kwam niets van in huis. “Twintig jaar hebben zijn ouders daar niets mee gedaan. Hebben ze dan de psychische en fysieke integriteit van hun kleindochter niet opgeofferd voor hun ego? Mag ik dat zeggen?”