‘Aan dit soort geloof hangt niet enkel een roes, zoals Karl Marx ooit stelde, maar ook iets dictatoriaal’

De Russische woorden ‘glasnost’ (openheid) en ‘perestrojka’ (hervormingen) zijn universeel bekend geworden door ene Michail Gorbatsjov, die de Russische ontspoorde samenleving in de jaren 80 uit het slop wou halen en de geschonden mensenrechten wou herstellen.

Gorbatsjov pleitte voor een revolutie, een beslissende versnelling van de democratische ontwikkeling van de Sovjetmaatschappij, wat tot radicale veranderingen noopte om los te raken van een verstikkende en mensonterende dictatuur.

Zijn doelstelling kon hij niet realiseren, omdat niet alle lagen van de machtsstructuren en niet al zijn raadgevers dit project steunden.

De dictatuur keerde in Rusland terug, en hoe.

Dit falen spoort met wat zich nu realiseert binnen de Katholieke Kerk. De schandalen stapelen zich op en ondanks de vele gruwelijke getuigenissen worden geen lessen getrokken.

Eerst was er binnen de schoot van de Katholieke Kerk de ‘Werkgroep voor de behandeling van klachten wegens seksueel misbruik in een pastorale relatie’, die intern werd tegengewerkt waardoor ere-magistrate Godelieve Halsberghe geen andere uitweg zag dan het gerecht in te schakelen (Operatie Kelk).

Het gerecht gaf evenwel niet thuis.

In de civiele zaak trok het Vaticaan de kaart van de immuniteit (lees: de straffeloosheid) en wilden de Belgische bisschoppen procedureel niet aanvaarden dat de eisen van de slachtoffers gebeurden met weglating van hun namen (opdat ze in een eerste fase van de procedure hun meest intieme zaken niet zouden moeten prijsgeven). Een procesrechtelijke boycot dus.

In de strafzaak werd plat bedrog gepleegd waarover de Hoge Raad voor Justitie (HRJ) onlangs duidelijke taal sprak, maar over geen middelen beschikte om onderzoeksdaden uit te voeren naar het wie en het waarom van dit bedrog. Magistraten wilden niet voor de HRJ verschijnen en het parket weigerde inzage te geven in haar interne communicatie. De absoluut ontoelaatbare duurtijd van het onderzoek is bovendien omgekeerd evenredig met de grondigheid ervan want belangrijke bewijsstukken werden ofwel clandestien teruggegeven of niet opgespoord.

Over deze onwaarschijnlijke gang van zaken zegden pleitbezorgers Torfs en Geens dat de strafprocedure nog wel verder zijn gang kan gaan en dat er door de HRJ toch geen effectieve bewijzen zijn geleverd van de beïnvloeding door de Kerk van het gerechtelijk traject.

Vandaag blijkt dat daders van seksueel misbruik zich kandidaat konden stellen om de bisschoppen te adviseren. Het aantal kaakslagen dat de slachtoffers te verwerken kregen, is niet meer te tellen. Zij tellen duidelijk niet mee.

Zolang deze Kerk zich opsluit, de wereldlijke rechtbanken uit de weg gaat of saboteert en zich blijft bedienen van raadgevers wiens monden uitpuilen van hypocrisie, zal er nooit iets veranderen.

Aan dit soort geloof hangt niet enkel een roes, zoals Karl Marx ooit stelde, maar ook iets dictatoriaal.

De geschiedenis heeft dit helaas al vaak bewezen.