De Belgische competitie ontstegen? Kangoeroes-vrouwen wonnen dit seizoen elke match: "Nu willen we de EuroCup"

"Nu willen we de EuroCup winnen."

De woorden van voorzitter Luc Katra zijn tekenend voor de ambitie van Kangoeroes Mechelen. Want welke uitdaging is er nog voor een club die dit seizoen al zijn wedstrijden in België won en voor het 3e jaar op rij de dubbel pakte?

"Iedereen lacht wanneer ik dat zeg, maar we hebben dit seizoen al een geweldige Europese campagne gehad", benadrukt Katra bij Sporza.

Kangoeroes zette in een zware poule zijn voet naast topclubs als Besiktas en Panathinaikos. Tegen Besiktas, uiteindelijk verliezend finalist van de EuroCup, werd voor eigen publiek zelfs gewonnen. En dat doet voorzitter Katra dromen.

"Vorig jaar in de EuroLeague hadden we ook al geen mal figuur geslagen. Wat we dit seizoen toonden in de EuroCup, was misschien wat onverwacht, al hoop je daar wel op."

Een ambitieuze club als Mechelen heeft Europa ook nodig. "De Belgische competitie is niet hoog aangeschreven. We zijn wel verplicht om Europees te spelen, zodat onze buitenlanders wedstrijden tegen sterke tegenstanders kunnen spelen."

In eigen land heeft Kangoeroes eigenlijk alleen concurrentie van Castors en Namen, al konden die twee Waalse clubs dit seizoen nooit een vuist maken tegen de Mechelse overmacht.

"Onze ambitie was om opnieuw de titel en de beker te winnen. Maar geen enkele match verliezen, dat is wel uniek", zegt Katra niet zonder trots. En dus zoekt het team zijn uitdaging vooral in Europa, wellicht opnieuw in de EuroCup. "Want de budgetten voor de EuroLeague, daar val je van achterover."

Dit seizoen moest Kangoeroes door zaalperikelen Europees noodgedwongen uitwijken naar Antwerpen. Mogelijk wordt daarvoor een oplossing gevonden. "De kans is groot dat we Europees elders in Mechelen zullen spelen. Die optie onderzoeken we nu, samen met de stad."

De architect van het Mechelse succes is Arvid Diels. "Zijn aandeel is zeer groot. Hij is de beste coach die er is", zegt Luc Katra onomwonden. Diels krijgt van zijn voorzitter ook lof voor de manier waarop hij jonge talenten integreert in het eerste team.

"Dat jeugdproject is onze grote kracht", zegt Diels daar zelf over. "Als we eens blessures moeten opvangen, kunnen we altijd rekenen op een nieuwe, gezonde toevoer vanuit onze eigen jeugdwerking. Dat zijn de transfers die ons het sterkst maken."

Dat Kangoeroes ook bij de jeugd ongenaakbaar is, werd onlangs nog duidelijk tijdens het finaleweekend van de Beker van Vlaanderen. Bij zowel U14, U16 als U19 was de trofee voor de Mechelse jonkies. "Ik denk dat we daarmee onze toekomst al verzekerd hebben", merkt Diels fijntjes op.

De coach benadrukt het belang van zulke finales voor de ontwikkeling van de jonge talenten. "Soms krijgen we wel eens kritiek, omdat het daar al over winnen gaat. Maar het gaat ons om het creëren van winning habits. De speelsters moeten het gewoon worden om finales te spelen."

"Om een concreet voorbeeld te geven: wij speelden de halve finales van de play-offs in Boom. Maar een week eerder hadden veel van die jonge meisjes daar al die finales gespeeld. Dan kennen ze het daar en weten ze hoe zo'n wedstrijd eraan toegaat."

"Ook op training is het perfect mogelijk dat we een opwarming van pakweg U14 gelijk laten lopen met het eerste team. Dat kan soms voldoende zijn om die meisjes een bepaalde prikkel te geven. Onze organisatie staat er en dan is dat makkelijker. En doorstroom is er sowieso."

Een sterk team en een kwaliteitsvolle jeugdwerking: de ingrediënten lijken aanwezig om ook de komende jaren dominant te blijven. Maar hoe houd je een ploeg die al alles gewonnen heeft nog scherp?

"Wij maken met elke speelster goeie afspraken waarom zij naar ons komen. Dat gaat niet alleen over winnen, maar daar zit voor veel speelsters ook een individuele progressie achter. Anderzijds is er ook dat Europese verhaal. Na dit seizoen weet iedereen hoe dicht we erbij waren in de EuroCup."

Dat er in België misschien te weinig uitdaging is, vindt Diels niet zo'n probleem. "Kijk naar Praag. Daar is het verschil met de andere teams in Tsjechië nog groter. Maar elk seizoen staan ze wel fris en gezond in de Final 4 van de EuroLeague."

Met Praag noemt Diels een club die in de eigen competitie liefst 12 jaar lang ongeslagen bleef: onlangs werd na 301 zeges op rij nog eens verloren. Een voorbeeld? "Die ongeslagen reeks, daar is bij ons eigenlijk geen enkele keer over gesproken. Achteraf is dat leuk, maar we proberen vooral in het moment te werken. Of we het zo lang zullen volhouden als Praag? Geen idee."

Met een kern die grotendeels samenblijft en een jeugdwerking die grossiert in jonge talenten lijken we Kangoeroes nu al te mogen opschrijven voor een nieuwe dubbel. Maar hoe gezond is zo'n dominantie van één club nog voor het Belgische damesbasketbal?

"Niet zo gezond en een beetje saai", is het nuchtere antwoord van Frederic Claessens. Hij is de vader van Belgian Cat Nastja en coach van Waregem, een subtopper in de Top Division Women. Claessens ziet een competitie op verschillende snelheden.

"Je hebt de ploegen als Kangoeroes, Castors en Namen die ook Europees spelen en zich kunnen versterken met buitenlandse speelsters. Dan heb je nog de middenmoot en de staartploegen, waarbij de middenmoot misschien iets breder aan het worden is."

Bij Claessens' Waregem ligt de focus op de jeugd, met een gemiddelde leeftijd van 19 jaar. "Als je dan tegen een team met 5 buitenlanders speelt, is het verschil zeer groot. Al is het voor onze jeugd wel leuk dat ze tegen zulke ploegen kunnen spelen."

Toch maakt Claessens zich zorgen. "Het niveau van de Belgische competitie gaat jaar na jaar achteruit, omdat er met meer jeugd gespeeld wordt. Op die manier krijg je uiteindelijk een veredelde jeugdcompetitie. Er zouden meer ploegen moeten zijn die de middelen hebben om Europees te spelen."

Een mix tussen enerzijds meer topclubs en anderzijds ploegen waar de jeugd ervaring kan opdoen: dat is het ideale plaatje. "Op die manier kun je het niveau van de competitie stelselmatig opkrikken. Maar dat is een moeilijk verhaal. En je komt altijd bij hetzelfde probleem uit: budget."

Centen vinden voor damesbasketbal in België blijkt namelijk geen makkelijke opdracht. "We zijn een klein landje. Het is heel moeilijk om sponsors warm te maken voor Belgisch damesbasketbal. Ondanks het succes van de Belgian Cats blijft dat een zeer lastig verhaal", zucht Claessens.

"Sommigen hopen dat enkele Cats na hun buitenlandse carrière nog zullen terugkeren naar België. Maar je laatste dagen komen slijten in een veel mindere competitie? Op een uitzondering na zie ik dat eigenlijk niet gebeuren."

"De federatie wil meer breedte in de jeugdwerking. Nu is dat vooral geconcentreerd bij enkele clubs. Maar dan hypothekeer je ook de investeringen van de huidige clubs met een sterke jeugdwerking. Er al altijd een voor- en een nadeel zijn. Ik denk dat er nog veel water naar de zee moet vloeien voor we iets vinden om het niveau van de Belgische competitie op te krikken."

En dus lijkt de hegemonie van Kangoeroes nog niet meteen voorbij. "Ik denk dat we volgend seizoen inderdaad weer een relatief voorspelbare competitie zullen krijgen", besluit Claessens.

Dan toch een beetje Praag in Mechelen?