Binnen het lessenpakket dat in Het Leerlabo wordt aangeboden, zitten wekelijks enkele uren waarin een vrije keuze kan gemaakt worden. “Nagaan en beleven hoe andere mensen de maatschappij ervaren is een thema dat al meermaals aan bod is gekomen”, zegt Marijke Peeters. “Zo zijn we bijvoorbeeld al eens op bezoek geweest in een woonzorgcentrum. De wereld bekijken door de ogen van iemand die helemaal niet kan zien, past zeker ook in het plaatje.”

“Het was de allereerste keer dat we door een school gevraagd werden om jongeren te laten ervaren wat het is om blind te zijn”

Marleen Van Looy

Vrijwilliger Kristelijke Blinden en Slechtziendenvereniging Zuiderkempen

Marijke vond een partner in de KBSVZ, wat staat voor Kristelijke Blinden en Slechtziendenvereniging Zuiderkempen. “Het was de allereerste keer dat we door een school gevraagd werden om jongeren te laten ervaren wat het is om blind te zijn”, verklapt vrijwilligster Marleen Van Looy. “We hebben getracht om op deze zeer ernstige vraag een wat luchtig maar leerrijk antwoord te geven.”

Het idee was dat jongeren volledig geblinddoekt werden en dat ze die blinddoek niet stiekem mochten afnemen om toch even de situatie in te schatten, want dat kan een blinde ook niet. “De mensen van KBSVZ hadden op de speelplaats een soort van parcours aangelegd, met hier een daar een voorwerp in de weg. Met een stok moesten onze leerlingen een eindje stappen en obstakels omzeilen”, weet Marijke.

Eng

Julia, Marie, Romy en Lore waren het eens om hun eerste ervaring in het donker in één woord te beschrijven. “Het was eng. Je hebt eigenlijk geen idee van wat er om je heen gebeurt. Je bent ook bang om te vallen of om ergens tegenaan te lopen. Zelfs met de wetenschap in het achterhoofd dat er op het schooldomein geen verkeer is en er eigenlijk niets kan gebeuren, is er toch wat ongerustheid. Wat moet dat op straat zijn?”

Weer binnen werden de jongeren uitgenodigd om hun naam op het met midden van een A4-blad te schrijven. En nadien rechtsonderaan te ondertekenen. Niet zo eenvoudig als je door te voelen het midden en rechtsonderaan moet proberen vinden. Wat later werden de leerlingen in kleine groepjes verdeeld en gevraagd hun schoenen uit te trekken. Die werden op een hoopje gegooid en de uitdaging was je eigen schoenen terug te vinden en weer aan te trekken.”

De leerlingen werden ook uitgedaagd om blind te eten met mes en vork. “Heel wat jongeren gingen goed mee in het verhaal”, stelt Marleen Van Looy vast. “Misschien is dit iets wat we aan meerdere scholen moeten voorstellen om een keer te doen. Dat het impact heeft, wisten we al wel langer omdat we als vrijwilligers bij de KBSVZ zelf al eens blind gespeeld hebben in volslagen duisternis. Het waren toen de blinden die ons kwamen helpen. Dat was een aparte gewaarwording.”

Grote boodschap

Met Liliane, Lief en Mia waren er ook drie blinde leden van de vereniging meegekomen om vragen te beantwoorden. “We zijn hier omdat we respect en begrip vragen voor mensen in onze situatie”, zeggen de dames. “Maar ook om te tonen dat je toch ook nog heel wat wel dingen kunt doen als weinig of niets meer ziet.”

“Het is goed dat jongeren erover nadenken”, meent Marleen. “En soms komen er vragen die je niet meteen verwacht. Daarnet wilde iemand weten hoe blinden het oplossen als ze een grote boodschap hebben gedaan en je niet ziet of het papiertje helemaal proper blijft. Het antwoord is dat er wat het op gevoel wordt gewerkt.”

Een andere vraag was of blinden andere zintuigen extra ontwikkelen. “We horen of ruiken zeker niet beter dan anderen mensen, maar we hebben wel geleerd deze zintuigen goed te gebruiken”, verklapt Lief.