Dat zei hij met tranen in zijn ogen in het tv-programma Kruispunt van KRO NCRV, dat zondagavond aandacht besteedde aan de zaak in aanloop naar het grootschalig DNA-verwantschapsonderzoek, dat 24 februari start. Hermanns kan zich niet voorstellen dat de dader er zelf mee kan leven. “Het is niet te laat, je kunt jezelf nog steeds aangeven.”

Hermanns reconstrueerde in Kruispunt het jeugdkamp in Brunssum waar Nicky in de zomer van 1998 verdween en om het leven werd gebracht. “We hadden afgesproken elkaar wakker te maken als iemand naar de wc moest. We waren stoer en speels, maar ook bang in het donker. Dus we gingen niet snel naar buiten. ‘s Morgens werden we wakker en toen was er eentje niet daar: Nicky. Als klein jongetje besef je niet goed wat aan de hand is.”

Op een hoop

De tentgenoot vertelde dat Nicky’s vriendjes naar buiten renden, nog voordat ze wakker zouden worden gemaakt. “We gingen naar de leiding en vertelden dat Nicky er niet meer was. Vanaf dat moment kregen we in de gaten dat er iets niet klopte.” Er werd een grote zoekactie op touw gezet. “Wij hielpen mee, ook al mocht dat niet. De rest van de nachten hebben we op een hoop gelegen en raakten we elkaar aan, om er zeker van te zijn dat iedereen er nog was.”

Toen het lichaam van Nicky gevonden werd in een bosje verderop, klapte Hermanns dicht. “Geen emoties. Was ik boos of verdrietig? Ik weet het niet, waarschijnlijk alles in één. Ik begreep het niet, ik was twaalf.” Een dader is tot op de dag van vandaag niet gevonden, ondanks bijna twintig jaar onderzoek en een ruim 20.000 pagina’s tellend dossier. Daarom start 24 februari een DNA-verwantschapsonderzoek, waarin 21.500 mannen gevraagd is vrijwillig DNA af te staan.