De supporters van KRC Genk lieten dit weekend hun hart spreken, en zamelden maar liefst 10.000 kilo voeding in voor arme gezinnen. Een prachtprestatie naast het veld. Het was journaliste Liliana Casagrande van deze krant, die vorige week wereldkundig maakte dat de Sint-Vincentius-verenigingen, die in het hele land voedselhulp voor mensen in armoede organiseren, dit jaar nog geen voedsel ontvingen van de federale overheid. Die federale overheid hoeft dat niet eens zelf te betalen. Ze krijgt hiervoor van Europa ieder jaar 88 miljoen euro. Het enige wat zij moet doen is die voeding aankopen. Maar dat blijkt voor sommige mensen moeilijker dan het aankopen van een gevechtsvliegtuig. De bevoegde minister Ducarme (MR) liet weten dat de administratie zopas een nieuwe prijsvraag had uitgeschreven, nadat de vorige misgelopen was. Terwijl in ons land 157.000 mensen aan schuiven bij de voedselbank, laat de overheid haar aankopen blijkbaar organiseren door mensen die helemaal achteraan in de rij stonden, toen de hersenen uitgedeeld werden. En voor de duidelijkheid: in tegenstelling tot wat tegenwoordig gemonkeld wordt zijn minstens zoveel mensen van Vlaamse als van vreemde origine op deze voedselhulp aangewezen: alleenstaande ouders, gepensioneerden met een klein pensioen of mensen met een faillissement achter de rug.

Waar overheidsmedewerkers vanachter een anonieme gevel procedures beheren, ontstaat er een administratieve draak. Zou er iemand achter die gevels al één minuut wakker gelegen hebben, omdat meer dan 150.000 mensen zonder melk of eten

Uiteraard zijn de bevoegde ministers hiervoor politiek verantwoordelijk. Maar mag ook eens de vraag gesteld worden welke administratie, welke overheidsmedewerkers en welke overheidsmanagers hiervoor verantwoordelijk zijn? Onze overheid is er een van twee culturen. Waar overheidsmedewerkers hun ‘publiek’ in de ogen kijken, wordt er over het algemeen goed gewerkt. In scholen, zorg, onderhoud, postbedeling, openbaar vervoer, OCMW’s en dergelijke, zijn medewerkers met zorg en engagement eerder de norm dan de uitzondering. Maar waar overheidsmedewerkers vanachter een anonieme gevel beslissingen en procedures beheren, verdwijnt de mens en ontstaat er een administratieve draak. Zou er iemand achter die gevels al één minuut wakker gelegen hebben, omdat meer dan 150.000 mensen door die blunder zonder melk of eten zitten? Ik betwijfel het.

Op politiek vlak gaat men intussen terug over op de orde van de dag. Organisaties zoals KRC Genk en de vrijwilligers zullen het wel oplossen. Dit is onfatsoenlijk. Het parlement moet hier op de tafel slaan, eisen dat er een snelle oplossing komt. En dat de verantwoordelijken tot de orde geroepen worden en dat men het nodige onderneemt om dit in de toekomst te vermijden.