© Shutterstock

Ober onthult hoe hij sprookjeshuwelijk totaal verpestte, en voelt zich nog altijd schuldig

Oliver Astley is journalist, maar werkte vroeger als ober in een hotel in het Engelse Duffield. Als hij aan zijn periode als garçon terugdenkt, voelt hij zich nog altijd schuldig om één gênante gebeurtenis, een gebeurtenis die hij deze week van zich afschreef in Derby Telegraph.

ehu

“Het moest de mooiste dag van haar leven worden,” begint hij, “maar uiteindelijk zat ze in tranen in een kamertje van het hotel waar de receptie werd gehouden. Het was allemaal mijn fout en vandaag voel ik me er nog altijd schuldig over. Dit is mijn mea culpa.”

“Jaren geleden was ik een tiener en werkte ik als ober in het Makeney Hall Hotel in Duffield. Op een dag gaf de souschef mij twee sauskannen waarmee ik de bruid, de bruidegom, hun ouders en getuigen op een trouwfeest moest bedienen.”

“De etiquette schrijft voor dat de bruid als eerste bediend wordt. En ze werd bediend. Serieus bediend. Op wat de gelukkigste dag in haar leven had moeten worden. Haar vader ook.”

Pijnlijke misser

“Het was nochtans geen explosieve, Mr Bean-achtige uitschuiver. De twee sausterrines stonden op een dienblad, maar dat was net iets te klein, waardoor de voet van één van de twee sauskannen in een kleine hoek stond. Toen ik de bruid bediende uit één van de twee terrines, helde de andere de foute kant uit waardoor de dikke, bruine saus uit de teut ontsnapte.”

© Shutterstock

“‘Papa, heel je broek zit onder de saus’, sprak de bruid. Voordat ze zich realiseerde dat ook haar eigen kleed een lading te verwerken had gekregen.”

“De vleessaus én de woede drongen snel door. Ik excuseerde me en probeerde de trouwjurk met een handdoek proper te vegen, maar daardoor smeerde ik de smurrie alleen nog dieper in de delicate stof. Vervolgens haastte ik me naar de keuken om te vertellen wat ik gedaan had en keerde ik terug om alles verder op te kuisen.”

Catastrofe

“De chef van dienst liet me dan maar borden opblinken om te voorkomen dat beschonken gasten hun wraak op mij zouden uitwerken. Intussen werd de radeloze bruid naar een andere kamer geleid waar het besmeurde deel van haar jurk werd schoongemaakt.”

“De rest van het zaalpersoneel zag dat ik me echt rot voelde en probeerde me te troosten met andere flaters die ze ooit hadden meegemaakt, zoals vallende vorken of wijnflessen. Maar ondanks het feit dat daar meer dan honderd jaar gezamenlijke horeca-ervaring bij elkaar zat, had niemand ooit iets meegemaakt wat ook maar in de buurt kwam van mijn catastrofe.”

Korting

“Wat later kreeg ik een uitbrander van de hotelmanager. Ik voelde me al slecht, dus die uitbrander maakte niet veel verschil, net als het feit dat het hotel door mijn toedoen uiteindelijk genoodzaakt was een stevige korting te geven.”

“Ik vertel mijn verhaal af en toe nog eens aan mensen. Ze vinden het dan grappig. Maar ik voel me nog altijd schuldig om wat ik die jonge bruid heb aangedaan. De herinneringen aan haar mooiste dag zijn voor eeuwig besmeurd.”

“Het spijt me echt en ik denk soms nog terug aan hen. Ik hoop dat alles goed gaat in hun huwelijk en dat ze er intussen mee kunnen lachen als ze eraan terugdenken.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER