Kinderrechtencommissaris wil onderzoek naar tekorten in buitengewoon onderwijs: "Dit moet een wake-upcall zijn"

Gisteren nog bleek dat 700 kinderen in Antwerpen geen plaats vinden in dat type onderwijs. In Leuven zijn dat 173 kinderen en in Aalst 67. Het gaat vooral om kinderen met een verstandelijke beperking of een autismespectrumstoornis.

"Heel opmerkelijk", noemt kinderrechtencommissaris Caroline Vrijens die tekorten. "Want de kleuterpopulatie daalde de afgelopen 10 jaar met 3,5 procent, maar het aantal kleuters in het buitengewoon onderwijs is net gestegen met 35 procent."

Hoe het komt dat het plaatstekort toegenomen is, is niet duidelijk, zegt Vrijens. "Het moet een wake-upcall zijn voor het beleid om dat te gaan onderzoeken." Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) vroeg zich gisteren bijvoorbeeld hardop af of we niet te snel kinderen 'labelen' en hen naar het buitengewoon onderwijs duwen.

"Ik denk dat het klopt dat we dat moeten onderzoeken. Maar we moeten het opentrekken. Wat zijn de noden van die kinderen? Hoe verloopt de diagnostiek? En waarom willen ouders absoluut dat plekje in het buitengewoon onderwijs? Heeft het te maken met een te vroege diagnose? Of heeft het te maken met het feit dat we achterlopen op vlak van inclusie en dat ouders onvoldoende het vertrouwen hebben dat hun kind de juiste plek zal vinden in het gewoon onderwijs?"

De lange wachtlijsten wijzen er in elk geval op dat er iets schort, zegt Vrijens. "Dat betekent dat ouders niet het gevoel hebben dat het gewone onderwijs de juiste plek is voor hun kinderen. Dus de volgende Vlaamse regering moet zeker verder inzetten op inclusie."

Ze oppert dat er een 'knipperlichtfunctie' moet komen voor het beleid. "Die kan aangeven welke scholen of welke regio's achterblijven op vlak van inclusie. Het is belangrijk dat de overheid probeert om daar een goed zicht op te krijgen."

Ook moeten ouders ergens terecht kunnen met hun bezorgdheid wanneer ze wel een plek gezocht hebben in een gewone school, maar het toch moeilijk loopt of niet lukt. "We denken dat de overheid een soort meldpunt moet organiseren om daar een goed zicht op te krijgen: wat zijn daar de redenen voor en waarom kiezen zij dan voor een plek in het buitengewoon onderwijs?"

Vrijens geeft wel toe dat inclusie, zoals die vandaag is vormgegeven in het onderwijs, nauwelijks of geen optie is. "De zorg is vaak echt te groot en die bijkomende expertise, die er wel is in het buitengewoon onderwijs, is echt wel nodig. Dus wij kunnen heel goed begrijpen dat ouders in de huidige context op zoek gaan naar een plek in het buitengewoon onderwijs."