In tegenstelling tot de Argentijn Javier Mascherano heb ik mijn anus nog nooit gescheurd. En dat is een wonder
Een uitgelezen elftal gastcolumnisten schrijft elke dag over hoofd- en bijzaken van het WK. Vandaag: presentator en schrijver Pedro Elias.
In tegenstelling tot de Argentijnse sterverdediger Javier Mascherano heb ik mijn anus nog nooit gescheurd. En dat mag een wonder heten op lichaamstechnisch vlak. Want het is niet dat ik mijn lichaam niet uitdaag op dat gebied, ik doe namelijk minstens vijf keer per week een grand écart, zonder opwarming.
Het procedé is simpel: vanaf drie alcoholische versnaperingen zegt m’n brein keer op keer "remmen los en splitten maar, knakker!" en dan gooi ik m’n benen zo ver mogelijk uit elkaar tot de schatkist de grond raakt. Noem me gerust een sfeermaker. Telkens als ik zo’n grand écart doe, kijken mensen verwonderd op, zoals laatst nog tijdens de koffietafel van wijlen mijn nonkel Paco. Maar ja, wie geeft er nu sangria na een begrafenis?
Maar die Mascherano dus, die had vorig WK minder geluk wanneer hij Robben het scoren verhinderde met een ultieme krachtinspanning en zo Argentinië naar de finale loodste. Hierover zei hij na de match: ik wil niet onbeleefd klinken maar ik heb in die actie mijn anus gescheurd. Wel, ik wil ook niet onbeleefd klinken maar ik hoop voor onze Duivels dat ze alle elf dezelfde inzet tonen – en als het echt moet dezelfde scheur – want gewone grinta zal niet volstaan.
Tv uit het raam
Maar als Argentinië speelt, ben ik Argentijn en dat vergt een kleine aanpassing van mijn kant: het is namelijk eigen aan de Argentijnse cultuur dat een misnoegde fan zijn tv uit het raam gooit wanneer z’n ploeg niet met 14-0 wint en ja, ik heb net een nieuw toestel gekocht en dat zou zonde zijn, dus heb ik besloten om straks bij mijn buren te gaan kijken. Ze zijn toch niet thuis, hun tuindeur staat altijd open en vooral, hun tv weegt minder.
Het is niet de eerste keer dat ik er tv kijk zonder dat ze het weten. Het is er rustig, de cola en chips zijn er van een degelijk merk en bovenal is er niemand die zegt dat ik daarna alles terug in de keuken moet gaan zetten. Dus het is daar dat ik straks naar IJsland-Messi ga kijken: onthoud die naam! Hij zal Ragnar Tackleson, Hordur Schwalbeson en Birkir Heddedeesgeziensson achter zich laten als een zak patatten.
Pronostiekje? Da’s een moeilijke, er wordt al genoeg geluld in kranten en ver daarbuiten. Laat ik het dus voor een keer realistisch aanpakken: 12-1 voor Argentinië met 13 goals van Messi, want dit WK is 'La Pulga' (De Vlo) hongeriger dan ooit en wil hij zelfs de owngoals! En Mascheranus, die viert nadien gewoon mee, hopelijk met grand écart en al!
Maandag leest u de column van Linda De Win.