UA-woordvoerder bakt broodpudding en loopt die naar de hoogste bieder voor Kom op tegen Kanker

Onder een koele winterzon trok Peter De Meyer, woordvoerder van de Universiteit Antwerpen, zaterdag zijn loopschoenen aan. Short, T-shirt, een licht fluohesje en een rugzak om. Klaar om 18 kilometer af te leggen: de afstand tussen zijn woonplaats in Edegem en de Schaapsdreef in Kapellen, waar Antony Van Dyck woont, de man die het hoogste bedrag bood voor De Meyers wekelijkse broodpudding.

Elien Van Wynsberghe

Hij heeft geluk, Peter De Meyer. Het kwik mag dan wel amper boven het vriespunt uitkomen, de lucht is blauw en de zon straalt. Kans is klein dat dit ideale loopweer de komende weken wordt geëvenaard. Toch zal De Meyer ook dan zijn loopschoenen aantrekken, tot we aanbelanden op 24 maart, de dag waarop de 100 kilometer-run plaatsvindt voor Kom op tegen Kanker.

“Vorig jaar was er de eerste editie van de 100-kilometer run. Je loopt die afstand met z’n vieren. Iemand loopt 40 kilometer, iemand 30, iemand 20 en iemand 10. Het inschrijvingsgeld bedraagt 2.500 euro. Dat lijkt enorm veel, maar vorig jaar zijn we aan 4.000 euro geraakt”, vertelt De Meyer, die ook dit jaar met enkele vrienden zal deelnemen.

Maar origineler dan de smeekmails die zijn vrienden uitsturen naar familie en vrienden om aan het vooropgestelde bedrag te komen, bedacht De Meyer een andere manier om geld in te zamelen. “Elke week bak ik een broodpudding. Die bied ik aan op Facebook. Vervolgens loop ik de broodpudding weg naar de persoon die het hoogste bedrag heeft geboden, binnen een straal van 20 kilometer van mijn woonplaats”, legt hij uit. Een ludiek idee dat hem meteen in staat stelt te trainen voor de loopwedstrijd van Kom op tegen Kanker en voor de marathon van Hamburg eind april. Want ook die wil De Meyer graag uitlopen.

“Een keukenprins ben ik niet, maar broodpudding bakken, dat kan ik wel.” In het begin was het bang afwachten of zijn initiatief zou aanslaan. “Ik vreesde er toch een beetje voor dat ik gewoon zou worden uitgelachen, of dat ze me 20 kilometer zouden laten lopen voor 5 euro”, lacht De Meyer. Maar dat bleek niet het geval. “Collega’s begonnen tegen elkaar op te bieden en nu loop ik gemiddeld voor 40 euro.”

© Dirk Van de Velde

Wannes

Dat De Meyer deelneemt aan de loopwedstrijd voor Kom op tegen Kanker, heeft een reden. “In 2015 is Wannes gestorven aan kanker. Hij was een van mijn allerbeste vrienden en is maar 34 jaar mogen worden. Hij was getuige op mijn trouw en ik op die van hem. Zijn dood was een dramatisch moment in mijn leven. Het is voor hem dat ik loop.”

En dus trok De Meyer zaterdag zijn loopschoenen aan richting Kapellen, waar in de Schaapsdreef hoogste bieder Antony Van Dyck hem opwachtte. Een flinke tocht van een uur en veertig minuten, die hem door Deurne, Borgerhout en Merksem leidde en dus 40 euro opleverde. “Het fijne is dat ik zo ook nog eens oude vrienden terugzie. Vorig jaar, bijvoorbeeld, liep ik helemaal naar Berlaar-Heikant, een gehucht waar een vriend woont die ook goed bevriend was met Wannes en die ik al twee jaar niet meer had gezien. We hebben toen kunnen bijbabbelen.”

Een andere keer belandde hij op een kerstfeest van een vriend die in Kortrijk woont maar op bezoek was bij familie in Deurne.

Dit keer werd De Meyer ontvangen door een klein welkomstcomité: in de Schaapsdreef bleek een nieuwjaarsfeestje voor de bewoners bezig te zijn. Onder een bescheiden applaus kreeg hij een glas schuimwijn aangeboden, dat hij toch maar inruilde voor een glaasje fruitsap.

Het was Antony’s zoontje Elias (7) die de broodpudding in ontvangst mocht nemen. “We zijn al heel lang vrienden”, zegt Antony. “Peter heeft veel voor mij en mijn familie betekend toen mijn broer overleed. Hij is een enorme steun geweest en dit is mijn manier om hem te bedanken. En natuurlijk is het fijn om hem zo meteen nog eens terug te zien.”

Dat de broodpudding hem zal smaken, weet hij nog te zeggen. “Want als er iets is dat Peter kan, dan is het wel broodpudding bakken.”

En De Meyer zelf? Die kreeg een lift van onze fotograaf naar huis. “Maar ik ben al op alle mogelijke manieren naar huis teruggekeerd. Met de trein, de bus, de Velo – ja, zelfs met een deelauto”, lacht hij.

© Dirk Van de Velde

© Dirk Van de Velde

© Dirk Van de Velde

© Dirk Van de Velde

© Dirk Van de Velde