Petrella (38) en Marc (40) zaten in elkaars oude brieven te snuffelen, nu zijn ze getrouwd

Dat het raar kan lopen in het leven, zeker als het over de liefde gaat, dat bewijst het verhaal van Antonella Petrella (38) uit Sint-Truiden en Marc Derix (40) uit Heerlen. “Omdat ik een concentratieprobleem en veel behoefte aan structuur had, ben ik op mijn 13de op internaat gegaan in België, meer bepaald in het Sint-Aloysiusinstituut in Zepperen”, legt Marc uit. “Het was een heerlijke tijd, daar tussen het groen. Antonella was een van de meisjes met wie ik regelmatig in de les zat, maar ik vond haar niet bijzonder.”

“En ik hem ook niet”, riposteert Antonella. “Mijn beste vriendin echter wel, zij was een beetje verliefd op Marc. Via haar zijn Marc en ik bevriend geraakt. Na het 4de jaar zijn we allebei onze eigen weg gegaan. Ik ben naar een andere school getrokken en Marc is gaan werken en avondschool gaan volgen.”

“Tijdens de vakantie zijn we elkaar terug tegengekomen op de kermis in Sint-Truiden en dan hebben we een jaar lang een relatie gehad”, zo vertelt Antonella. “De zomer nadien heeft Marc het uitgemaakt, mijn hart was gebroken. Ik ben nog wel een hele tijd verliefd op hem gebleven, maar na verloop van tijd en een aantal andere relaties later ben ik hem stilaan vergeten. Ik zou vrijgezel blijven en daar voelde ik me goed bij. Tot ik me op zekere dag herinnerde dat ik nog een schoenendoos vol brieven had die Marc me indertijd had geschreven. Terwijl ik daarin aan het snuffelen was, dacht ik bij mezelf: ‘Ik ga hem eens laten weten hoe goed het me gaat zonder hem’. Dus schreef ik hem een brief.”

“Het leek wel of er iets voorbestemd was, want ik was op datzelfde moment ook in mijn schoenendoos met de brieven van Antonella aan het rommelen”, gaat Marc verder. “Toen ik haar brief kreeg, heb ik haar gebeld om nog eens af te spreken, gewoon als vrienden. Maar het was direct koekenbak, ik ben nooit meer weg gegaan.”

“Trouwen wilden we eigenlijk nog niet”, zegt Antonella. “Maar zowel mijn vader als mijn oma zijn zwaar ziek en ik had hen er toch graag bij gehad als we elkaar de ring aan de vinger schoven. Dus hebben we hun wens ingewilligd. Marc heeft in het grootste geheim alles in gang gezet. Samen met papa, nonna en de ouders van Marc zijn we naar Parijs gegaan en daar heeft Marc me ten huwelijk gevraagd. Dat gebeurde in het park achter de Notre Dame. Op de manier zoals het hoort: op zijn knieën, met een ring. En gelukkig heeft iedereen ons huwelijk nog mogen meemaken.”

Kent u ook iemand die een fles bubbels verdient? Laat het ons weten en stuur een mailtje naar bubbels@hbvl.be.