Na zege op Feyenoord zwaaiden de poorten naar het kampioenschap wijd open voor PSV (1-3)
PSV is soevereiniteit. Niet altijd swingend, maar af en toe heel behoorlijk. En zo kon het gebeuren dat PSV zich op een winterdag in februari verzekerde van de titel.
Op een zonnige winterdag zwaaiden de poorten naar het kampioenschap wijd open voor PSV. Na het falen van Ajax eerder op de middag ontmaskerde PSV vol vertrouwen de aftredende, abominabele kampioen Feyenoord.
Het was bijna half drie zondag toen de uitslag van Ajax - ADO de kleedkamer van PSV bereikte: 0-0. Ajax was van zins de druk op de koploper op te voeren, na het warrige optreden van PSV vorige week tegen Heerenveen en de schorsing van topschutter Lozano. Het tegenovergestelde gebeurde. Opluchting vulde de hoofden, in plaats van mentale druk.
Muisstil legioen
'Ja, die 0-0 heb ik gebruikt', aldus de winnende trainer Phillip Cocu, die 'trots en tevreden' was over het uitstekende optreden van PSV, dat voor de verandering ná Ajax voetbalde dit weekeinde. 'Zo'n uitslag doet wat met de groep. Het besef was aanwezig om weer uit te lopen.'
PSV, dat zich vorige maand in het bekerduel in de Kuip een kwartier lang liet wegblazen door Feyenoord, begon nu juist agressief, met lef, passie en duelkracht, terwijl Feyenoord zich maar matig interesseerde voor de wedstrijd.
PSV is straks de terechte kampioen, want wie twijfelt nog aan de derde landstitel in vier seizoenen nu de voorsprong weer is opgelopen tot zeven punten met nog negen duels te spelen? PSV voetbalde behoorlijk, tegen een opponent die de bekerwedstrijd van woensdag tegen Willem II blijkbaar belangrijker vindt en de vurige gloed van het kampioenschap in ruim een half jaar heeft zien verbleken tot de fletsheid van een grieppatiënt. Feyenoord kreeg zijn legioen muisstil, terwijl het vak uit Eindhoven gezang over de titel aanhief.
Feyenoord heeft de vurige gloed van het kampioenschap in ruim een half jaar zien verbleken tot de fletsheid van een grieppatiënt
Weelde van de titel
Ajax, dat is: balletje brengen, veel te moeilijk scoren, zelfoverschatting, voortdurende onrust in het vierde seizoen op rij waarin de titel uitblijft, vermoedelijk dan. En ook: de mogelijk onderschatte gevolgen van de in veel ogen onbegrijpelijke trainerswissel Keizer/Ten Hag, waardoor de groei van het elftal is onderbroken door de weer andere aanpak.
Feyenoord, dat is: niet kunnen omgaan met de weelde van de titel, mentaal uitgehold door het stoppen van Kuijt, met grote wisselingen in vorm, blessures die elk ritme weghalen, en met de vierde nederlaag na de winterstop. Dat alles tot onbegrip van trainer Giovanni van Bronckhorst, die de achterstand op PSV zag oplopen tot 23 punten.
Unicum
Feyenoord zou tekenen van herstel tonen na de winterstop, als de last van de Champions League was verdwenen, luidde de verwachting. Vergeet het. Van Bronckhorst: 'Nu we geen zicht hebben op het kampioenschap, missen we het heilige vuur, wat je wel zag bij PSV.' Feyenoord heeft dit seizoen twee keer verloren van PSV in de competitie en twee keer van Ajax. Een unicum in de clubhistorie.
PSV, dat is: soevereiniteit. Niet swingend of gepolijst, maar best goed af en toe. Redelijk constant in elk geval. Linksbuiten Steven Bergwijn is bijvoorbeeld steeds belangrijker na de winterstop, zondag weer met een doelpunt en twee assists. PSV, dat is bij wijze van spreken Jorrit Hendrix, de linksbenige middenvelder. Je hoort hem niet. Hij doet zijn werk. Hij pakt ballen af, hij passt, hij rent. Hij staat op als hij is gevallen. Hij weet wat hij kan, en vooral wat hij niet kan.
Na rust had Feyenoord, dat voor de pauze in een soort 4-4-2 speelde omdat vleugelspelers niet in vorm zijn of geblesseerd, wat meer inspiratie
Onvoorspelbaar
Zo kreeg de competitie opnieuw een onverwachte impuls, al is het dan uit armoede. PSV, vorige week massaal in huilen uitgebarsten toen Lozano de rode kaart kreeg, voelt zich weer helemaal het mannetje. Want zo is de eredivisie. Alles is onvoorspelbaar, behalve PSV dan, min of meer, al is het spel gemiddeld te mager om van een grootse kampioen te spreken. En Feyenoord? Als het woensdag zo voetbalt tegen Willem II, is de bekerfinale ver weg. Woensdag doet Robin van Persie weer mee, want Van Bronckhorst gaf aan dat de teruggekeerde stervoetballer nog geen twee duels in vier dagen aankan. Waarmee hij de prioriteit duidelijk aangaf.
In het stille volkstheater nam PSV voor rust al een beslissende voorsprong, zoals Feyenoord dat onlangs deed in de beker. Arias kopte kunstig in na een voorzet van Bergwijn, als vervolg op een hoekschop. Bergwijn maakte 0-2 na een mooie ren en geknoei van een aantal Feyenoorders. Na rust had Feyenoord, dat voor de pauze in een soort 4-4-2 speelde omdat vleugelspelers niet in vorm zijn of geblesseerd, wat meer inspiratie. Boëtius was de ook al licht gekwetste Berghuis komen vervangen. Na de 1-2 van Vilhena (zijn achtste van de competitie) bracht PSV snel de rust in het spel terug door de 'de wedstrijd even neutraal te maken', zoals Cocu dat noemt.
De 1-3 deed de rest. Schot Bergwijn, gelost door Jones, doelpunt Pereiro. De Uruguayaan was een goede invaller voor Lozano. In tegenstelling tot PSV is Pereiro weinig constant. Zijn voordeel is dat hij vaak goed speelt in topduels. Zo vallen alle puzzelstukjes bij PSV toch in elkaar dit seizoen.
23 punten achterstand
heeft Feyenoord nu op PSV. Tot onbegrip van trainer Giovanni van Bronckhorst.
