"Mijn oom suggereerde dat De Bruyne een alcoholprobleem heeft. Wie zo rood aanloopt moet wel aan de drank zitten"

Hoe verover je de harten van de wereld? Door als de Belgen te spelen. Hoe laat je anders mijn oom uit het verre Marokko, na een hele dag ploeteren in het veld, nog eens vijf kilometer marcheren in de brandende hitte om in een café naar de Rode Duivels te kijken.

Daar kijkt hij vol bewondering naar Kevin De Bruyne en scandeert hij zijn naam als 'Die Bron'. Een speler van wie mijn oom denkt dat hij doping neemt of kanker heeft. Zo’n bleek iemand kan nooit zo goed spelen. Tenzij hij een geest is, want De Bruyne zweeft niet alleen over het veld, als je goed kijkt valt het je op dat hij iets van een geest heeft. Mijn oom suggereerde ook al dat De Bruyne een alcoholprobleem heeft, iemand die zo rood aanloopt tijdens de wedstrijd moet wel aan de drank zitten.

Mijn oom heeft zo hard gevloekt toen de Rode Duivels verloren van Frankrijk, een team dat al de energie uit je lijf zuigt door er alleen naar te kijken. Door hun schuld zal mijn oom niet meer naar het WK kijken. Hij kan het niet meer opbrengen om na een dag hard labeur naar de finale te gaan kijken. Hij blijft liever thuis om daar te staren naar zijn kippen en geiten.

Ik kreeg een bericht van mijn neefje, die op vakantie is in Marokko: of ik geen namaakshirt van Eden Hazard wilde. Ze worden daar spotgoedkoop verkocht. Hazard heeft zijn stempel gedrukt op dit WK en loopt nu wereldwijd over de tongen als een voetbaltechnisch wonder, dat zo snel mogelijk naar Real Madrid of Barcelona moet gaan. Die mening hangt af voor welke ploeg je supportert. Het laatste wat ik hoorde, was dat ze ook zachte Fellaini-tapijten aan het maken zijn.

Frans antivoetbal

De Rode Duivels mogen fier op zichzelf zijn, ze overtuigden de wereld met aanvallend, technisch, hoogstaand combinatievoetbal. Met elke wedstrijd een andere Duivel als uitblinker. Ik ken zelfs voetbalhaters die zich gegijzeld voelden door het WK, maar uiteindelijk gefascineerd raakten door het enthousiasme van de Belgische supporters. De Rode Duivels verloren van de Fransen, maar elke wedstrijd van de Belgen was een feest om naar te kijken. In tegenstelling tot de nationale ploeg van Frankrijk. Hun cynisch spel was zo’n saaie bedoening dat hun supporters nog liever hun eigen ouders van bil zouden zien gaan in plaats van nog eens naar het traumatisch antivoetbal van de Fransen te kijken.

Mijn oom belde me vandaag op, hij wilde het nog een kans geven en voor de laatste keer naar 'Die Bron' kijken. Voor de finale past hij. Als mijn oom het kan opbrengen om na een zware dag, gevolgd door een lange wandeling in een moordende hitte, in een café voor de Belgen te supporteren, dan heb je voor mij het WK gewonnen.