“Als we kampioen worden, dan is dit de vijftiende titel in de geschiedenis van Knack Roeselare en de tiende in mijn carrière. Zowel voor de club als voor mijzelf een jubileumeditie, dus. Het spreekt voor zich dat we alles zullen geven om dat feest te vieren”, opent Roeselare-kapitein Matthijs Verhanneman.

Knack domineerde de hele reguliere competitie, maar moest in extremis – na een 3-1-nederlaag in Maaseik op de voorlaatste speeldag van de play-offs – de leidersplaats en het thuisvoordeel in de finale aan de Limburgers afstaan. Greenyard besloot de play-offs vorige zaterdag verrassend in mineur met een tiebreaknederlaag in Menen.

“Uiteraard was het maar zuur voor ons om na een maandenlange dominantie die leidersplaats op de valreep nog uit handen te moeten geven”, aldus Verhanneman. “Maaseik zal zich wel een andere generale repetitie voor de finale hebben voorgenomen dan een slopende laatste play-offmatch en een nederlaag in Menen. Toch denk ik niet dat die tegenvallers bij een van de twee finalisten een doorslaggevende rol zullen spelen. De finale wordt een heel nieuw gegeven waarin zelfs het recente verleden amper een rol speelt.”

Evenwaardige tegenstanders

“De voorbereiding op die cruciale drie of meer matchen in minimaal zes tot maximaal elf dagen is wel enigszins anders dan normaal”, vervolgt Matthijs Verhanneman. “De basisprincipes blijven dezelfde. Dicht bij wat je gewend bent te doen als profsporter qua eten, drinken, rusten. Volleybal is een heel tactische sport en aan tactiek wordt dan ook heel veel aandacht besteed. Aan het analyseren van de tegenstander, ook al kennen beide teams elkaar intussen door en door. Een voorbeeld misschien: als blijkt dat je als ploeg in een bepaalde situatie ‘vastzit’ zoals in onze meest recente nederlaag in Maaseik, dan wordt gezocht naar andere oplossingen en wordt daarop getraind.”

“Anderzijds is volleybal ook heel onvoorspelbaar. Omdat in een duel tussen twee bijna evenwaardige tegenstanders de details het verschil maken”, besluit de Roeselare-kapitein. “Opslagdruk, bijvoorbeeld. De balans tussen risico’s nemen en missers. Soms een kwestie van centimeters. De precisie in de opbouw, soms wat geluk bij de afwerking. Het worden hoe dan ook drie of meer intense clasico’s op het scherp van de snee.”