Politicoloog Maddens haalt uit naar communautaire stilstand: “Verbod op boerkini’s, is dat waar flaminganten voor hebben gestreden?”

© luc daelemans

Politicoloog Bart Maddens heeft het gehad met de communautaire stilstand. In een opiniestuk in Knack vraagt hij zich luidop af hoe het komt dat er niet meer gesproken wordt over de Vlaamse onafhankelijkheid. “Dat een man een hand moet geven aan een vrouw, dat er niet in boerkini mag worden gezwommen, zijn dat dan ineens communautaire eisen?”

evdg

Bart Maddens heeft het in zijn opiniestuk in Knack over een fenomeen. Volgens hem is “de hele Vlaamse Beweging ten prooi gevallen aan een soort van institutionele slaapziekte”. Want, zo stelt hij, eigenlijk wordt er nog amper gepraat over het confederalisme of de onafhankelijkheid. Terwijl Vlaamsgezinde politieke partijen en bewegingen er in een niet zo heel erg ver verleden nog de mond van vol hadden, is er nu enkel nog communautaire stilte, of eerder stilstand.

”Gouden kooi van N-VA”

De politicoloog, verbonden aan de KU Leuven – naar wie de Maddens-strategie werd vernoemd (niet Vlaanderen maar een bestuursniveau van Franstaligen zal vragende partij zijn voor een staatshervorming, nvdr.) – haalt Schild & Vrienden aan als voorbeeld. De activiteiten van de rechtse jongerenbeweging werden brandend actueel na de beruchte Pano-reportage, maar roepen een ander soort vragen op bij Maddens. “Hoe komt het dat Dries Van Langenhove en consorten niet over Vlaamse onafhankelijkheid spreken?”, klinkt het. “Het ging daar over identiteit, het traditionele gezin, weerbaarheid, gesloten grenzen, enzovoort. Maar nauwelijks over de klassieke communautaire eisen.”

Volgens Maddens zijn het niet de unitaristen, maar wel de Vlaams-nationalisten die voor het eerst in de geschiedenis de institutionele problemen onder de mat vegen. “De N-VA houdt zich scrupuleus aan de communautaire omerta in de federale regering”, schrijft hij in Knack. “Maar ook van de Vlaamse regering gaat geen enkele communautaire dynamiek uit, ook al wordt die geleid door een Vlaams-nationalist. Waar is de tijd dat Luc Van den Brande het Vlaamsgezinde tegenwicht vormde voor de Belgische Jean-Luc Dehaene? Vandaag schikt Geert Bourgeois zich in een ondergeschikte rol. Hij staat erbij en kijkt ernaar als Charles Michel op het Vlaamse terrein komt met zijn investeringsplan.”

Nog volgens Maddens is de Vlaamse Beweging ondertussen te zwak om het communautaire zelfs nog maar opnieuw op de agenda te plaatsen. De oorzaak daarvan is onder meer te zoeken bij N-VA: “De partij heeft tal van topspelers weggehaald om hen vervolgens werkloos op de bank te zetten. De N-VA is een gouden kooi voor flamingantisch talent.”

Islamobsessie

Een andere oorzaak is de toenemende obsessie met de islam, zo stelt de politicoloog. “Flaminganten lijken hun actieterrein naar die religieuze breuklijn te verleggen. Er lijkt ineens iets veel belangrijkers op het spel te staan dan de Vlaamse autonomie, de transfers naar Wallonië, of zelfs de bescherming van het Nederlands. Dat is onze ‘identiteit’ en dat zijn onze westerse ‘normen en waarden’. Vlaamsgezind kan in dat opzicht gemakkelijk vervangen worden door Belgisch.”

Al is het volgens Maddens helemaal niet hetzelfde. “Dat een man een hand moet geven aan een vrouw, dat er niet onverdoofd mag worden geslacht, dat er niet in boerkini mag worden gezwommen, zijn dat dan ineens communautaire eisen? Is het dat waarvoor generaties flaminganten hebben gestreden? Is dat nu ineens de supreme doelstelling van de Vlaamse Beweging? Op die manier krijgt de Vlaamse strijd een wel heel vage en oneigenlijke invulling.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen