Waarom Engeland mag dromen van de wereldtitel
"It's coming home..." Gary Lineker en Rio Ferdinand kweelden het anthem mee. Alan Shearer waagde zich aan karaoke met grissini. Duizenden dansten in de straten, hooligans in IKEA op meubels en bedden, bier vloog in het rond. Engeland gelooft oprecht in een wereldtitel. En dat is zo gek nog niet. "...Football's coming home."
1. Omdat geen enkele ploeg zo dodelijk is op stilstaande fases
Ooit was Bend it like Beckham een fenomeen in Engeland - er is zelfs een film met gelijknamige titel. Een cross en vrijschop krullen zoals David Beckham dat kon. Met Kieran Trippier, onderschatte rechtsachter van Tottenham, hebben de Engelsen hun nieuwe Beckham gevonden. Zonder de looks en zonder de bling dan. Trippier heeft zijn plaatsje afgedwongen tussen de creatiefste spelers in Rusland, onder meer met zijn strakke voorzet, maar vooral met zijn verfijnde vrijschoppen en corners. Het was van het WK in Zuid-Afrika in 2010 dat Engeland op een groot toernooi nog eens uit een hoekschop had gescoord - Matthew Upson op aangeven van Steven Gerrard.
In de aanloop naar dit WK maakte bondscoach Southgate van standaardfases een prioriteit. Alan Russell, de spitsencoach, stak er bijzonder veel energie in. Met elke match verschillende accenten. De resultaten mogen er zijn. Slechts 3 van de 11 doelpunten vloeiden voort uit het normale spel, 8 uit standaardfases (3 ervan uit een penalty). Met John Stones en Harry Maguire heeft Engeland twee van de beste offensieve koppers. En met Harry Kane een spits die altijd op de loer ligt en een meester is in strafschoppen.
Lees verder onder de foto.
2. Omdat geen enkele ploeg zoveel jeugdig enthousiasme uitstraalt
De langgerekte geeuw tegen Zweden was geen advertentie voor entertainend voetbal, maar dat hoefde ook niet. De Engelsen toonden weer die wil en honger. Een houding die ze enkel in de weggeefmatch tegen België B niet voor de dag legden. Onvolmaakt en jong, maar wel voetballers zonder vrees. Geïllustreerd door de swagger waarmee Jesse Lingard, Raheem Sterling en Dele Alli blijven proberen, ondanks mindere momenten en gemiste kansen. De klasse en stijl waarmee John Stones loopt te verdedigen, ondanks verschillende klappen op de kop in de loop van het seizoen. Het gemak waarmee zij zich, atypisch Engels, over hun fouten heen zetten.
De openheid, de kwetsbaarheid, maar ook de ongedwongenheid en de trots die ze uitstralen heeft een natie weer hoop gegeven
Er hangt ook een apart sfeertje in de groep, al sinds de voorbereiding. Een van 'alles is mogelijk'. De openheid, de kwetsbaarheid, maar ook de ongedwongenheid en de trots die ze uitstralen heeft een natie weer hoop gegeven. Een land van hoop en glorie, nu ze de verwachtingen ver hebben overstegen. It's coming home, het anthem van de Three Lions weerklinkt overal luidkeels. Zou het? Nooit krijgt dit jonge elftal wellicht nog zo'n kans, zonder dat het de druk verhoogt. Alles mag, niets moet. Dat momentum.
3. Omdat met alle stereotypen is afgerekend
Engeland is een ploeg met een strafschoppencomplex. Dikke streep erdoor - zie Colombia. Engeland heeft een komediekeeper met zeep aan de handschoenen. Dikke streep erdoor - zie de reddingen van Jordan Pickford. Engeland is een team van chokers, dat verstikt wordt door de druk of bij een tegenslag. Dikke streep erdoor - zie Tunesië, zie Colombia, zie België. Engeland is een land van prima donna's met zijn schandalen, zijn uiterlijkheden, zijn arrogantie en zijn streken. Dikke streep erdoor.
Engeland is een ploeg met een strafschoppencomplex. Dikke streep erdoor - zie Colombia
4. Omdat bondscoach Southgate verder kijkt dan de parochie
Engeland verkeert in een delirium. Fans die in verkeerslichten en op bussen klimmen. Bier dat rijkelijk vloeit en door de lucht vliegt. Dansende en zingende fans. Nadat de machtshebbers met het brexitreferendum het land brutaal in twee kampen verdeelden, met een vijandig sfeertje en alle politieke, economische en sociale onzekerheden erbovenop, heeft het zijn trots en samenhorigheid weer teruggevonden. Met Southgate als de peacemaker. Een natie heeft zich aan de voeten geworpen van zijn 'Normal One'. Kalm, (emotioneel) intelligent, gevoelig en menselijk. In een maatschappij waar holle kreten, opgeblazen koppen en loze beloften domineren op de inhoud, heeft hij grijs en waistcoasts (hij draagt steeds een gillet,) weer sexy gemaakt.
Nadat de machtshebbers met het brexitreferendum het land brutaal in twee kampen verdeelden, heeft het zijn trots en samenhorigheid weer teruggevonden
Contradictorisch met alles waar brexit en zijn verhitte debatten niet voor staan. Voor openheid, eerlijkheid en weldoordachte argumenten. De slimme Southgate gooide tijdens de voetbalcrisis oogkleppen van de eilandmentaliteit af en stal met ogen en oren bij andere (voetbal)culturen en sporten. Graag noemt hij zijn team een afspiegeling van het 'Moderne Engeland': jeugdig, creatief en divers. Een identiteit en eenheid die je ook op het veld ziet. Team boven individu. Geen sterren, maar samen sterk.
5. Omdat hun weg naar Moskou de gemakkelijkste is
Eén keer hadden de Engelsen verlengingen en strafschoppen aan hun broek, maar de Kroaten, woensdagavond tegenstander in de halve finale, zijn twee keer heel diep moeten gaan om door te stoten naar de halve finale. Tweemaal extra tijd, tweemaal penalty's. Op papier zou Engeland frisser moeten zijn, het momentum ook aan zijn zijde. Noch voor Frankrijk, noch voor België, noch voor Kroatië hoeft de Engelse selectie kwalitatief veel onderdoen.
Op papier zou Engeland frisser moeten zijn, het momentum ook aan zijn zijde
Bovendien hebben ze veel geoefend tegen sterke tegenstanders. Zo goed als alle toplanden zijn in de afgelopen twee jaar gepasseerd. Verschillende stijlen waar Southgate zijn lessen uit heeft getrokken.