Elke vier jaar staat de Nederlandse achtervolgingsploeg voor dezelfde opdracht: bewijzen dat schaatsland nummer één ook collectief kan presteren. In 2006 mislukte dat, in 2010 opnieuw. Alleen in 2014 wonnen de Nederlanders. Na de kwartfinale is duidelijk dat in Gangneung het ophalen van het goud, ondanks alle individuele successen in de eerste schaatsweek, wederom geen formaliteit wordt.

De zwakste schakel in de kwartfinale, Verweij, legde de schuld bij zijn materiaal. Hij had geen grip met zijn linkerschaats. Hoe dat kwam wist hij niet, maar het waarschijnlijkst leek hem een botte plek op het ijzer. 'Ik denk dat ik ergens op gestapt ben.'

Hij had het in de eerste ronde direct door en wist dat hij maar half werk kon leveren. Kramer en Blokhuijsen moesten inspelen. 'Tot twee ronden voor het einde ging het volgens plan. Daarna kwamen we in de problemen, maar dat vingen we goed op', vond Kramer. Het belangrijkste was niemand te verliezen. Was Verweij afgehaakt, dan was een plek in de halve finale en de kans op een medaille verloren gegaan.

Van tevoren waren er vraagtekens geplaatst bij de samenstelling van het trio. Kramers plek leek zelfs na zijn zesde plek op de 10 kilometer zeker, maar Blokhuijsen en Verweij hadden in Gangneung nog weinig indruk gemaakt. Verweij, die zich vol bravoure tot titelkandidaat op de 1.500 meter had gebombardeerd, eindigde teleurstellend als elfde. Blokhuijsen kwam op de 5.000 meter, waarop hij in 2014 nog zilver veroverde, slechts tot plek zeven. Wel in blakende vorm verkeert Patrick Roest, die verrassend tweede werd op de 1.500 meter. Toch besloot bondscoach Geert Kuiper de jonge Roest op de reservebank te houden.

Arie Koops, die de door griep gevelde Kuiper op het ijs verving: 'Het is een team met veel ervaring. Dat heb je nodig in zo'n eerste ronde, want je moet je niet gek laten maken. En dat Koen moest worden opgevangen, hebben ze juist heel professioneel opgelost. Dat doe je niet zomaar met een team dat voor het eerst bij elkaar is.'

De vervangend bondscoach vond het te vroeg om Verweij af te schrijven voor de halve finale van woensdag, tegen de Noren. 'Het is nog geen tijd voor een wissel.' Het besluit is bovendien niet aan Koops, maar aan Kuiper. Die zal in het kamertje zevenhoog achter, waar hij in quarantaine zit, de beelden en rondetijden van de kwartfinale bestuderen en beslissen of Verweij moet plaatsmaken voor Roest.

Verweij zal zich neerleggen bij de beslissing van de bondscoach, ook als die in zijn nadeel uitvalt. 'We zijn met zijn viertjes en als er iemand anders opgesteld moet worden, dan doen we dat.'

Het IOC vindt niet dat schaatscoach Jillert Anema extra straf verdient vanwege een voorstel dat door NOCNSF is aangemerkt als poging tot matchfixing. De waarschuwing uit 2014 van NOCNSF was volgens het de ethische commissie van het IOC overeenkomstig de regels. NOCNSF heeft na het bekend worden van de kwestie-Anema de zaak deze week voorgelegd aan het hoofd van de ethische commissie, de Française Paquerette Girard-Zappelli. Uit de verklaring van het IOC valt op te maken dat manipulatie, zonder connectie met sportweddenschappen, in februari 2014 nog geen overtreding van de olympische regels inhield. In november 2014 ging de Raad van Europa verder door alle manipulatie in de sport strafbaar te stellen. Het IOC nam die regel over in zijn Code of Ethics uit 2015.

Anema verzocht de Nederlandse achtervolgingsploeg bij de vorige Winterspelen niet al te hard te rijden, opdat zijn verzwakte Franse ploeg geen gezichtverlies zou leiden. In ruil stelde hij voor dat de Franse ploeg niet zou winnen, ook niet als een Nederlander onverhoopt zou vallen.

Tijdens de vorige Winterspelen wilde schaatscoach Jillert Anema het op een akkoordje gooien met de Nederlandse ploeg. 'Een schending van olympische waarden,' waarschuwde NOCNSF.

Er kwamen veel boze reacties op de publicatie van de Volkskrant. Vooral de timing stak: de dag dat Jorrit Bergsma de 10 kilometer moest rijden. Moet de journalistiek rekening houden met andere dan puur journalistieke overwegingen?