Müllenberg stapt over: de bokser wil naar Tokio, maar niet als halfzwaargewicht

Er daalt een rust neer over Peter Müllenberg (30) als zondag, tijdens het NK boksen in Maastricht, de bel klinkt voor de eerste ronde van zijn partij tegen Roy Korving (23) . Hij kijkt geconcentreerd naar het gedraai van Korving, buiten de ring een goede vriend. Maar zodra de bel klinkt is het oorlog. Dat is de afspraak in de vechtsport. Inzet: wie wordt Nederlands kampioen in het zwaargewicht?

Het is een vreemde setting in het gigantische congrescentrum MECC in Maastricht. De boksring valt uit de toon op het podium van het statische auditorium. Het NK ademt niet de sfeer van een spannend boksgala; de klinische collegebanken, voor nog geen derde gevuld, zuigen alle ambiance op.

Müllenberg - Korving is de laatste partij van de avond, the main event in boksjargon. Müllenberg wacht af. Hij is geen druistige vechter. Ook geen danser. Hij stapt in, stoot, stapt uit. Geen stap te veel. Iedere beweging telt. Korving maakt gebruik van zijn lengte. Na drie rondes gaat de vuist van de Korving omhoog - de teleurstelling bij Müllenberg is groot. Zijn eerste NK als zwaargewicht (tot 91 kilo) loopt niet als gehoopt.

Carrière switch

Müllenberg is meervoudig kampioen van Nederland in het halfzwaargewicht (tot 81 kilo), maar een paar maanden geleden stapte hij over naar een nieuwe gewichtsklasse. Het is onderdeel van het laatste grote doel uit zijn carrière: naar de Olympische Spelen van Tokio in 2020.

Het is geen logische stap. De 30-jarige Müllenberg was in het halfzwaargewicht jarenlang de beste bokser van Nederland. Twee jaar geleden stond hij als eerste Nederlander in 24 jaar op de Olympische Spelen. In het zwaargewicht komt Müllenberg geen kleine jongen met 1,83 meter tegen echte reuzen te staan. Waarom kiest de vriendelijke Almeloër dan toch voor een nieuw avontuur?

Wie hem hoort praten, begrijpt het wel. Het ‘gewicht maken’, afvallen om in de juiste gewichtsklasse te komen, was voor Müllenberg een martelgang. ‘Ik had altijd honger. Altijd dorst. Was constant moe. Slapjes is misschien een beter woord. Die vervloekte 81 kilo 80.9 kilo op de dag van de wedstrijd spookten ‘s nachts door mijn hoofd. En ik kon sowieso al moeilijk slapen van mijn knorrende maag. Het nam mijn leven over. De hel’, zegt hij.

Hij legt uit: ‘Mijn normale gewicht is zo’n 83, 84 kilo. Voor elke wedstrijd moest ik terug naar die 81 kilo. Hoe? Nou, niet eten en weinig drinken dus. En dan de laatste kilo afvallen door ook te stoppen met drinken. Dan was ik tijdens het wegen voor een wedstrijd 81 kilo. Sterker: meestal zo’n 80,9 kilo.’

Om dat gewicht vast te houden deed hij tussen wedstrijden door zware trainingssessies, waarin hij zich kleedde voor een Siberische winter. Müllenberg somt op: ‘Als basislaag droeg ik dan een joggingpak. Daar overheen kwam dan een sauna-suit een soort plakkerig regenpak. En dan trok ik daar nog een trainingspak over aan. Om de boel goed af te dekken.'

Keuze snel gemaakt

Het idee om over te stappen ontstond al vroeg, na zijn verliespartij in de achtste finale tijdens de Spelen van Rio de Janeiro. Müllenberg was even helemaal klaar met boksen. Hij wilde tijd vrijmaken voor zijn gezin. Nadenken over zijn toekomst. Na een paar maanden kwam hij tot de conclusie: hij wilde nog een keer naar de Olympische Spelen, in Tokio revanche nemen voor de mislukte Spelen in Rio.

Müllenberg: ‘Maar ik wist ook: als ik nog drie jaar bezig moet zijn met mijn gewicht, dan ga ik het niet redden. Dat kost me te veel energie. Dus om Tokio te halen, moest ik iets veranderen. Daar zijn we nu mee bezig.’

Zijn switch vertoont overeenkomsten met de carrière van judoka Henk Grol. Ook Grol wilde niet meer leven ‘als een monnik’ om maar kilo's kwijt te raken. In een interview in de Volkskrant: ‘Mijn lichaam zei weleens: ik vind het niet fijn dat je nog meer van mij afneemt. Dan moest ik nog 5 kilo kwijt. Mijn lichaam accepteert het niet meer. Ik had de keuze: zwaargewicht of stoppen.'

Zo zwart-wit was het voor Müllenberg niet. Maar mocht hij de Spelen van Tokio halen, is hij daarna wel klaar met boksen. ‘Dan ben ik 32 en heb ik bijna 300 partijen gebokst. Dan is het mooi geweest. Want ik weet het heus wel: al die klappen op je hoofd zijn echt niet goed voor je gezondheid.’