Met een lauwerkrans op het hoofd en een stralende glimlach nam Sammy zijn diploma in ontvangst aan de universiteit van Padua. Hij rondde zijn opleiding in de Natuurwetenschappen af met een scriptie over progeria, de verouderingsziekte waar hij zelf al z’n leven lang aan lijdt. “Concreet ging het over het toepassen van de CRISPR-cas9-techniek voor progeria”, zegt Sammy in vloeiend Engels. “Zeg maar een nieuwe therapie voor de ziekte. Ik volg het onderzoek naar de verouderingsziekte natuurlijk heel mijn leven lang al. Maar nu was het de eerste keer dat ik die dingen benaderde als wetenschapper, en niet als patiënt. Dat voelde echt vreemd. Heel vreemd (lacht).”

Sammy was een van de eersten die ik heb leren kennen op de Europese reünies voor kinderen met progeria Michiel Vandeweertprogeriapatiënt uit Diepenbeek

Oudste ter wereld

Gemiddeld worden kinderen met progeria maar zo’n 12 à 14 jaar oud, afhankelijk van de behandelingen. Met zijn 22 lentes - begin december 23 - mag Sammy zich dan ook de oudste progeriapatiënt ter wereld noemen. “Dat denk ik tenminste”, relativeert Sammy. “Wereldwijd zijn er zo’n 150 mensen progeriapatiënten gekend. In sommige delen van de wereld, zoals Afrika bijvoorbeeld, zijn die echter veel moeilijker te vinden. Net daarom vraag ik ook bewust aandacht voor de ziekte, om zo nog meer gevallen te leren kennen.”

In 2005, Sammy was toen tien, wist volgens zijn ouders bijna niemand wat progeria was. Daarom richtten ze de ‘Associazione Italiana Progeria Sammy Basso’ op. Maar ook Sammy verstopte zich allesbehalve. Zo reisde hij al via Route 66 van Chicago naar Los Angeles, en schreef er vervolgens een boek over. ‘Il viaggio di Sammy Basso’ (De reis van Sammy Basso) werd later ook in een documentaire gegoten, die te zien was op National Geographic. “Progeria is maar een klein deel van mijn leven, want het beïnvloedt alleen mijn lichaam”, zegt Sammy. “Ik heb daarnaast ook nog vrienden en familie, die heel belangrijk zijn.”

In zijn dankwoord na de uitreiking van zijn diploma richtte Sammy zich dan ook meteen tot hen. “Ik dank mijn ouders die me twee keer mijn leven gaven. Toen ze me ter wereld brachten, en toen ze de man maakten die ik nu ben. En ik dank al mijn vrienden zonder wie het leven geen zin zou hebben.”

Onderzoeker

Nu Sammy zich doctor in de Natuurwetenschappen mag noemen, denkt hij al meteen vooruit. “Ik wil me nu nog verder specialiseren”, zegt hij zonder aarzelen. “Voor mij komt het misschien te laat, maar ik hoop wel nog anderen te helpen. Ik wil een echte progeria-onderzoeker worden, want ik geloof dat ik door mijn eigen ervaring alles nog beter kan begrijpen.”

Met zijn prestatie kan Sammy alvast op de bewondering rekenen van de Diepenbeekse progeria-patiënt Michiel Vandeweert (20). “Hij is een heel goede vriend van mij”, zegt Michiel. “Hij was een van de eersten die ik heb leren kennen op de Europese reünies voor kinderen met progeria. Daar zie ik hem elk jaar, al is het de laatste tijd iets minder omdat hij het altijd druk had met zijn studies. Maar dat Sammy een bijzonder slimme kerel is, dat staat vast.”