RECENSIE. Antwerpen neemt afscheid van Elton John: bejaard, maar niet versleten

Met zijn glitterpak en flashy rode bril in hartjesvorm (later in het optreden werd het een blauwe bril) houdt Elton John zijn kitscherige imago hoog, maar op muzikaal vlak kiest hij tijdens zijn afscheidstournee meer voor inhoud en kwaliteit dan voor wilde feestjes. De setlist in Antwerpen bestond voor het overgrote deel uit trage en midtempoballades uit de periode 1970-1976. Vooral het album Goodbye Yellow Brick Road uit 1973 kwam ruim aan bod.

Hits als “Bennie and the Jets”, “Sorry seems to be the hardest word” en “Rocket man” werden uitstekend en met veel inleving gezongen. Het publiek werd bij elke song getrakteerd op hele mooie videobeelden die de inhoud van het nummer onderstreepten.

Blote borsten

Een van de meest pakkende momenten was de clip bij “Candle in the wind”, een nummer over het tragische leven van het vroeg gestorven naaktmodel en actrice Marilyn Monroe. Het Antwerpse publiek kreeg beelden te zien van een Monroe die in volle praal met haar blote borsten poseert, maar toch bedenkelijk kijkt als ze weer eens wordt gevraagd om voor de camera van haar champagneglas te nippen.

Bij “Daniel” kreeg het publiek beelden te zien van een jongeman die het plezier van surfen moet inruilen voor de strijd aan het oorlogsfront.

Band met passie

Elton John zelf bleef het grootste deel van het concert achter zijn piano zitten, en stond af en toe recht om zijn publiek te groeten. De liefde voor het oeuvre dat hij in de voorbije decennia bij elkaar heeft geschreven, spatte van zijn gezicht. Ook zijn bejaarde band stond met vuur, passie en vooral veel plezier op het podium.

Saaiheid was ver te zoeken. De band bedacht zelfs aanvullende arrangementen voor de grootste klassiekers. Het muzikale duet tussen piano en gitaar op het einde van ‘Rocket man’ was bijvoorbeeld om in te kaderen.

Leven of dood

Alleen bij het nogal kleffe “Believe” ging het niveau even naar beneden. Al kon de intro bij dat nummer wel tellen. “In 1990 was ik zwaar aan drugs verslaafd. Ik had de keuze tussen leven en dood. Ik koos voor het eerste, en was in 1992 helemaal clean”, vertelde John. Hij richtte daarna een organisatie op om AIDS uit de wereld te helpen, en wees het publiek erop dat medicijnen tegen die ziekte voor te veel mensen nog steeds te duur zijn.

Hij riep op tot liefde en mededogen, en voegde er voor de volledigheid aan toe dat de Brexit van die twee eigenschappen geen voorbeeld is.

Een mooie toespraak, maar toen hij de hit “I’m still standing” ten beste gaf, veerde het publiek pas echt recht. Staanplaatsen waren er trouwens niet. Een groot deel van de fans van Elton John is al op leeftijd, waardoor het middenplein met stoelen was volgestouwd.

Ouders met tienerkinderen

Toch was ook de jeugd in het Sportpaleis goed vertegenwoordigd. Sommige veertigers en vijftigers hadden hun tienerkinderen meegenomen. Een muzikale legende op gevorderde leeftijd aan je kinderen presenteren is altijd een beetje riskant. Maar bij dit concert bleek het een uitstekend idee.

Elton John stopt zijn carrière op een hoogtepunt. Voor de bisronde, rond 22 uur, had de kranige zeventiger zijn kamerjas aangetrokken om voor de laatste keer in België “Your song” en “Goodbye Yellow Brick Road” te zingen.

Het was een afscheid in majeur en een mooie herinnering om in te kaderen. Elton John is bejaard, maar niet versleten.