Doodziek maar even zielsgelukkig door de Feyenoord Foundation
Of het moeilijk voor hem is, zo'n uurtje vertoeven tussen zieke of getraumatiseerde kinderen? Robin van Persie lacht en wijst naar een jongetje op wiens gezicht vrolijkheid is gebakken. 'Kijk, daar zit Kevin. Hij is twaalf jaar, hij heeft in zijn hele lichaam pijn, maar hij lacht voortdurend. Wij kunnen voor even het verschil maken.'
Het lijkt alsof de hemelpoorten opengaan als spelers en staf van Feyenoord hun entree maken in de bestuurskamer van de Kuip, waar supporters met een wens de profs ontmoeten. Nekken rekken naar de binnenkomst van de voetballers. De gasten hebben eerst een rondleiding gehad en een bal gekregen. Spelers maken een rondje langs de tafels, praten, lachen, leggen armen om schouders, zetten handtekeningen en gaan op foto's. Ze staan hun landstitel straks af, maar ze blijven kampioenen van het hart.
Peter de Zeeuw is uitverkoren om zijn wens te laten uitkomen. Zijn kinderen Mees en Janne willen spits Jørgensen en middenvelder Toornstra ontmoeten. De Zeeuw heeft uitgezaaide prostaatkanker. Hij heeft ontslag genomen als accountmanager. Genieten is met hoofdletters geschreven tijdens de maximaal vijf jaar die de doktoren hem nog geven. 'Herinneringen maken.' De psychiater had tegen hem gezegd dat, als hij zo doorging met werken, hij van auto naar bed naar kist zou gaan.
Mees heeft een kralenkunstwerk van de naam Jørgensen geplakt, Janne tekende Toornstra. De Zeeuw en zijn vrouw Daphne betrachten maximale openheid naar de kinderen van negen en twaalf. 'Ik leef in reservetijd', zegt De Zeeuw. 'Het is al verlenging', voegt zijn dochter Janne toe. Mees: 'Daarna volgen strafschoppen, en die duren zestig jaar.'
Alleen al de aanwezigheid van voetballers biedt troost. Krista Bakker van de Feyenoord Foundation, die de bijeenkomst regisseert, luistert naar suppoosten die opeens binnenvallen. Voor het stadion staat een man in een ambulance. Donderdag zal hij sterven door euthanasie. Of hij nog even het museum in het stadion kan zien? Het is zijn laatste wens.
Robin van Persie herinnert zich dat hij als voetballer bij Arsenal en Manchester United met Kerst cadeautjes bracht in ziekenhuizen. 'Als je al dat verdriet ziet, merk je welk een aanslag dat is op levens. Wij maken ons druk om een mindere wedstrijd, om een gemiste kans. Dat moeten we blijven doen, maar hier zie je mensen opbloeien. Het is zo makkelijk voor ons om ze een mooi uur te bezorgen. En het is belangrijk om je eigen gezondheid te koesteren.'
Het is zo makkelijk voor ons om ze een mooi uur te bezorgen. En het is belangrijk om je eigen gezondheid te koesteren
Genieten
De Foundation krijgt ontelbare verzoeken. Terminaal zieken zijn gast bij menig wedstrijd en training. Deze middag in de Kuip is extra voor kandidaten die net buiten bepaalde criteria vallen. Eline, die lijdt aan een zeldzame vorm van kanker, is met haar vriendinnen. Ze is gek van aanvoerder El Ahmadi. Bert is een jongen van dertien, die niet meer thuis woont vanwege een ernstig incident. Verdediger Botteghin is zijn favoriet. Bert krijgt tips, want hij is zelf ook centrale verdediger. 'Ik moet zo doorgaan en meer coachen. Dat ga ik doen.'
'Ze voelen weer wat genieten is', stelt Bakker. 'Kijk naar de twinkeling in hun ogen.' Kleine Kevin Lindemans straalt. Hij heeft jeugdreuma, is 1,15 meter klein ('met schoenen'), 'maar ik groei misschien tot 1,20 meter.' Wat hij zo mooi vond aan deze middag? 'Robin van Persie zei dat ik een heel vrolijke, aardige jongen ben.'