Op het vliegveld liet ik mijn ticket zien. Iedereen begon vreselijk te lachen, maar men wilde niet uitleggen waarom

In 2010 was ik met mijn Belgische partner op vakantie in Rwanda, Tanzania en Zanzibar. De bedoeling was om heen en terug te vliegen vanuit Kigali, Rwanda, maar door visumproblemen kon mijn man niet vanuit Zanzibar terugvliegen naar Kigali om onze vlucht naar Brussel te pakken. Hij vloog terug via Kenia en ik ging alleen terug van Zanzibar, naar Arusha AirPort in Tanzania en vanaf daar naar Rwanda.

Op het vliegveld van Zanzibar meldde ik me bij de balie en liet mijn ticket zien. Iedereen begon vreselijk te lachen, maar men wilde of kon niet uitleggen waarom. Een half uur later werd ik opgehaald uit de wachtruimte. Door de piloot zelf, zo bleek al snel. Ik was de enige passagier op de vlucht en daarom had de vliegmaatschappij besloten het kleinste vliegtuigje dat ze hadden in te zetten en een piloot in opleiding te laten vliegen. Er kon tenslotte maar één toerist omkomen als het misging. 

Het werd een roerige vlucht waarbij ik op een gegeven moment uit het raampje keek en het vliegveld onder ons zag. 'The airport!' riep ik. Dat had een hoop gevloek en een haarspeldbocht tot gevolg. Toen we eenmaal veilig geland waren heb ik de piloot een hand en een fooi gegeven. Hij was nóg bleek van de verantwoordelijkheid.

Annemiek Doorakkers, Den Haag

Kunt u ook een vreemde vliegtuigervaring navertellen in 200 woorden? didu@volkskrant.nl