19 februari 2018 om 03:00
Luister naar

We zijn wel erg afhankelijk geworden van de stroomvoorziening

Opeens wordt het computerscherm zwart. Ik kan niet verder met het maken van een powerpoint voor een cursus van volgende week. Maar sommige problemen lossen zich vanzelf op. Eerst maar even een kopje oploskoffie. Helaas: de cooker doet het niet. Geen kokend water. Is er een stop doorgeslagen? Nee, alles staat in de goede stand. Dan maar even bij de buren vragen. Hun bel doet het niet. Zij zitten kennelijk ook zonder stroom.

Wat is het nummer van de energieleverancier? Opzoeken via internet kan niet. Gelukkig hangt het nummer in de meterkast. Helaas: de telefoon doet het niet, want de wifi is ook uitgeschakeld. En mijn mobiele telefoon was ik net aan het opladen. Die krijgt nu geen stroom, misschien kan ik net een minuutje bellen.

Dan maar eerst de zaterdagse boodschappen. Dat kan gewoon, in onze woonplaats doet alles het nog. Het blijkt dat alleen ons flatgebouw geen stroom heeft. Als ik terugkom, is de energieleverancier de stoep aan het openbreken, op zoek naar een verborgen gebrek. Een deel van de boodschappen moet in de koelkast en de vriezer. Maar die doen het niet meer.

Om op te warmen kan ik gaan stofzuigen. Maar de stofzuiger doet natuurlijk zijn werk ook niet. Gelukkig zijn er nog een veger en blik voor het klassieke handwerk. Dan nog maar even in de stad een aantal zaken regelen.

Bij thuiskomst begint het te schemeren. Het hele flatgebouw is donker. Voor het huis wordt de tweede kuil gegraven. We hebben genoeg kaarsen in huis. Bij kaarslicht koken moet ook mogelijk zijn. Maar helaas; we koken elektrisch. Dat heeft immers de toekomst. Maar vandaag niet: al ontdooit de vriezer, er valt nog geen pannetje op te warmen. Dat wordt buitenshuis eten. De achterbuurman heeft een buurtcafé met daghap en een warme kachel.

Halverwege de avond is alles nog steeds donker. Inmiddels wordt er een derde gat in de straat gemaakt. Geen tv, geen radio, geen computer, geen warm water, geen verwarming.

En de kerkdiensten van morgen? Het kerkblad is ook digitaal: we kunnen het niet nazoeken.

We zijn wel erg afhankelijk geworden van de stroomvoorziening. Met dekens over en kaarsen aan gaan we een boek lezen. En we eten als toetje een halve liter ontdooiend dessert-ijs op.

Zo heeft ieder nadeel toch ook weer een onverwacht voordeel.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
d

Wat doe je als (schoon)ouders je claimen? 'Voor mij gaan ze een grens over, het is ons huis'

Ze komen samen, een jong stel: ze zijn zeven jaar getrouwd en hebben een kleintje van drie. ‘We hebben het samen fijn’, zegt zij. Het probleem zit ‘m dan ook niet in hun huwelijk. Maar in hun schoonfamilie. Aan beide kanten.

Lysanne van de Kamp werkt bij Micha Nederland en ontwerpt oogsttuinen.

Het cijfer was helaas het enige dat telde bij de lessen geschiedenis

Draait leren echt nog steeds om het behalen van een bepaalde norm? Lysanne van de Kamp vindt het jammer dat de geschiedenissenlessen op school enkel om het cijfer gingen.

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Er wordt 17 miljard euro verdiend aan mensen met schulden. Kwijtschelden is waarschijnlijk goedkoper

De problematische schuldenlast in Nederland is 3 miljard. Sociaal werkers, deurwaarders, ambtenaren, advocaten en administrateurs hebben daar hun werk van gemaakt. Kosten: 17 miljard. Wim Dekker pleit voor een jubeljaar.

Het is echt niet vreemd dat Renze Klamer zich ook zonder geloof gelukkig voelt

Renze Klamer vindt het vervelend als mensen tegen hem zeggen: 'We bidden voor je.' Wat kerkverlaters vervelend vinden, is niet maatgevend, stelt Reina Wiskerke. Toch begrijpt ze de allergie van Klamer.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Ik dwing me met mijn vliegangst naar de stewardess te kijken. Als zij lacht zal het vast goed zijn

Als ik me er op zou voorstaan dat ik niet meer vlieg zou dat bewondering kunnen oproepen, maar zo'n offer is dat dus niet voor mij. Ik vind vliegen namelijk verschrikkelijk, schrijft Anita Zeldenrust in het vliegtuig.

Afbeelding

Hoe de angst van een christen verdreven kan worden en hoe jij daar een rol in kan spelen

Zondag barstte een patiënt in huilen uit na de dienst, omdat ik hem als protestants pastor geen communie kon geven, schrijft Kelly Keasberry. Ze nam de snikkende man in haar armen, waarop er iets wonderlijks gebeurde.

Al is het leven nog zo snel, de dood achterhaalt hem wel. Als kind kwam ik daar al vroeg achter.

Het is de Opgestane die mij opwacht aan het eind. Sterker nog: die voor me uit gaat

Aanvallen van drones op Isfahan. Isfahan: met die naam opende bij Klaas Vos het deurtje naar poëzie, naar het gedicht De tuinman en de dood van P.N. van Eijk.

nd

Tanya (40) uit Oekraïne heeft zeven zussen. Vijf emigreerden er naar Australië. 'Maar ik blijf hier'

Vreugde en nieuwe moed bij Oekraïeners, ook in Nederland: het Amerikaanse steunpakket komt eraan. In de Alblasserwaard zijn de contacten met Oekraïne nog steeds sterk, schrijft Hilbrand Rozema.

Bart Jan Spruyt is historicus en docent kerkgeschiedenis aan het Hersteld Hervormd Seminarium.

Geef autonomen aandacht, erkenning en een goed gesprek. Confrontatie werkt niet

Mensen die zich ‘als staatsburger uitschrijven’ moet je niet hard aanpakken. Dat bevestigt hen alleen maar in hun gelijk dat de overheid omvergeworpen moet worden, zegt Bart Jan Spruyt.