Bij iedereen die 'soumission' roept bij elk Grieks yoghurtpotje dat gefotoshopt wordt, blijft het nu pijnlijk stil

Toen de Brusselse gemeente Sint-Agatha-Berchem aan een kermiskraamuitbaatster verzocht enkele nogal expliciete afbeeldingen van vrouwenlichamen te bedekken, trokken de ruiters van de westerse verlichting meteen ten strijde. Alweer een toegeving aan de islam? Dra bleek dat ze hun paard weer mochten ontzadelen. Met de islam had dit niks te maken. Wel met een overijverige burgemeester, die zelf in een puriteinse kramp was geschoten, uit vrees voor bezoedelde kinderoogjes. De bedekking werd stilletjes weer verwijderd.

Dezelfde kruisvaarders hebben zich al wel eens eerder te snel op het paard laten tillen. Bijvoorbeeld toen staatssecretaris Theo Francken (N-VA) misbaar maakte toen in Holsbeek de kerststal verwijderd werd uit het gemeentehuis. Alweer werd gewag gemaakt van ‘soumission’, codewoord voor een geleidelijke onderwerping aan de islam. Alweer bleek er niks van aan. De kerststal werd netjes teruggeplaatst.

Geginnegap

Let wel, relativering is niet het juiste antwoord op de druk in een diverse samenleving op waardevolle verworvenheden zoals de gelijkwaardigheid van mensen, ongeacht geslacht of seksuele voorkeur. Die druk is niet denkbeeldig.

Wanneer een partij van het radicale type Islam opduikt in Brussel met uiterst problematische voorstellen over segregatie van mannen en vrouwen, is geginnegap dan ook niet de verstandigste reactie. We hebben ons, al lachend, al eens mispakt aan zo’n vervreemdend radicalisme.

Rustige standvastigheid in de verdediging van gelijkwaardigheid is dus een betere reactie op dergelijke provocaties. Maar het is dan wel fair om die rust en standvastigheid in alle gevallen gelijk te tonen.

Uit een reportage in deze krant blijkt dat in de Antwerpse wijken waar vele orthodoxe joodse gezinnen wonen een afspraak is gemaakt met de beheerder van de reclame op publieke zuilen om beelden van bijvoorbeeld lingerie te weren. Dat blijkt een afspraak tussen private partijen te zijn, waar de overheid part noch deel aan heeft.

Pijnlijke stilte

Een paar gevulde bustehouders minder in het straatbeeld zullen niet per se gemist worden. Het is geen halszaak, maar het is wel een duidelijke toegeving aan een religieus-culturele gevoeligheid. Van politici of opiniemakers die ‘soumission’ roepen bij elk Grieks yoghurtpotje waar een kruis op weg gefotoshopt wordt, verwacht je dus ook nu een even kordate stellingname.

In dit geval horen we enkel stilte. Die stilte is pijnlijk omdat ze het lastig maakt om tegenover moslimburgers te verdedigen dat zij wel degelijk gelijk behandeld worden. Of worden ze niet meer gelijk behandeld?

In dat geval is deze stilte kwalijker voor de betrokkenheid van een grote groep burgers bij de samenleving dan gelijk welk krankzinnig voorstel van een marginaal islamistisch partijtje.