Internationale media prijzen staatsman Wim Kok

Amsterdam

In The Guardian wordt Kok getypeerd als architect van regelingen rond euthanasie en homohuwelijk. Dat is opvallend omdat Kok juist bij dat laatste aarzelde en zich afvroeg of erkenning daarvan wel moest.

De Britse krant citeerde de Nederlandse premier Mark Rutte, die Kok ‘totaal betrouwbaar, totaal oprecht en altijd gericht op oplossingen’ vindt. Bij Koks vriendschap met de Britse ex-premier Tony Blair meldt de krant dat ‘het afschudden van ideologische veren voor hem geen probleem was, maar voor een politieke partij als de onze, een bevrijdende ervaring’.

The New York Times zet Kok neer als ‘Dutch Prime Minister in Boom Times’. De Amerikaanse kwaliteitskrant ziet ‘de vakbondsman die politicus werd’ als een typisch voorbeeld van de centrumlinkse politiek die ook werd voorgestaan door Blair en de Amerikaanse president Bill Clinton. ‘Met beide mannen ontwikkelde Kok dan ook een band.’ Tony Blair zelf noemt Kok ‘een van de grootste mannen in de politiek van onze tijd’. De Belgische oud-premier Elio di Rupo omschrijft Kok in een tweet als ‘een groot socialist die heel veel heeft gedaan voor de Europese samenwerking. Ik heb hem goed gekend en koester bewogen gedachten over hem’.

Mijn gedachten gaan uit naar Wim Kok, voormalig Eerste Minister van Nederland, die ik goed gekend heb. Hij was een groot Socialist die enorm veel heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de Europese Unie. Mijn oprechte deelneming aan zijn familie en aan de militanten van Pvda.

— Elio Di Rupo (@eliodirupo) October 20, 2018

Bergambacht

De Belgische krant La Libre Belgique meldde hartfalen, overlijden te midden van zijn familie en naasten en zijn eenvoudige komaf als arbeiderszoon uit Bergambacht. De Franse conservatieve krant Le Figaro ziet Kok als de man van het poldermodel. In Parijs maakte de necroloog Kok opeens chef van drie kabinetten in plaats van van twee. ‘Terwijl hij aan het hoofd stond van drie centrumlinkse coalitiekabinetten, beleefde het land een indrukwekkende economische groei.’

In het van oorsprong rooms-katholieke Vlaamse dagblad De Standaard wordt ook de kritiek op Kok verwoord.

‘Zijn beginjaren in de politiek waren verre van makkelijk. Onder zijn verantwoordelijkheid moest er diep gesneden worden in de arbeidsongeschiktheidsregeling WAO. Het kostte hem en zijn partij veel aanhang. Na zijn politieke carrière was hij onder meer commissaris bij ING en Shell. Door de vergoedingen die hij hiervoor kreeg, kreeg hij het etiket “zakkenvuller” opgeplakt. Terwijl hij zich als premier had verzet tegen de “exhibitionistische zelfverrijking” aan de top van het bedrijfsleven.’

De Standaard maakt ook gewag van een politieke lijn die Kok zelf nu juist altijd afwees.

‘Kok zelf verwierf wereldfaam als voorvechter van de ”derde weg”: de middenweg tussen sociaaldemocratie en liberalisme.’ <