Vervolg portretinterview Eppo Bruins
‘Als lid kreeg ik een brief dat ik mij verkiesbaar kon stellen. Wat is nou een betere manier om kenbaar te maken dat je iets wilt doen voor de partij? Ik dacht aan plaats 30 of 33 ofzo. Maar ze hebben mij op de zesde plek gezet. Dat was een schok; ik moest binnen één dag beslissen. Maar uiteindelijk heb ik gezegd: ik wil het wel proberen.’
Eppo Bruins vond zijn plotse hoge notering op de ChristenUnie-lijst ‘erg spannend’. ‘Achteraf gezien ben ik blij dat ik niet in 2012 al in de Kamer kwam, maar eerst op de achtergrond een beetje kon meelopen. Toen in 2015 het moment kwam dat Arie Slob zijn vertrek als Kamerlid aankondigde, was ik beter voorbereid. Ook daar heeft God goed voor gezorgd.
Er was een voorganger die in april 2015 zei dat ik “leiderschap over een volk” zou krijgen. Dat was tegen mijn vrouw. Hij had het over haar man, maar kende ons niet. Dat is natuurlijk een vreemde uitspraak. Wat kun je daarmee? Waarom zegt hij dat? In de zomer van 2015 kwam het signaal dat Arie Slob over zijn vertrek nadacht, en zagen wij achteraf de betekenis van die woorden. Profetieën zijn geen toekomstvoorspellingen. Profetieën zijn bedoeld om achteraf te laten zien dat God álles in zijn hand heeft. Die zomer merkte ik dat ik klaar was voor de overstap.’
Bruins richt zich als Kamerlid op de wat zakelijker thema’s. ‘De ChristenUnie zit al heel goed in de wat zachtere, sociale thema’s. Maar als je de kwetsbaren wilt beschermen, moet je ook weten hoe je als land je centen verdient.’
Kortgeleden is het gezin Bruins verhuisd van Alphen aan den Rijn naar Ermelo, een stuk verder van zijn werkplek in Den Haag dus. Maar de geboortegrond van de Veluwe bleef trekken, en ze wonen nu vlak bij het bos. Die nacht hebben de wilde zwijnen nog geprobeerd de containers op de oprit omver te trekken; tevergeefs overigens.
Bruins en zijn vrouw hebben ook al langere tijd de behoefte hun huis open te stellen, bijvoorbeeld voor mensen in een crisissituatie die even op adem moeten komen. ‘In Alphen hadden we daar geen ruimte voor. Daar moesten onze gasten slapen op een luchtbedje tussen weggeschoven stoelen.’ Het nieuwe huis heeft zowel op de bovenverdieping als ernaast een gastenverblijf. ‘Wat we hebben gekregen is niet van ons, maar is een zegen van God. We willen ons bezit delen met anderen; we hebben geen reden het voor onszelf te houden.’
Doordat de ChristenUnie nu in de regering zit, is de agenda van de eigen Kamerleden een stuk voller. ‘In de oppositie kun je kiezen met welke onderwerpen je bezig wilt zijn, als coalitiepartij moet je óveral een mening over hebben. En je hebt voortdurend overleg met de andere drie coalitiepartijen. Ik heb allemaal appgroepjes met politici van andere partijen.’ Soms is het nodig op de rem te trappen. Bruins deed dat in de veertigdagentijd, voorafgaand aan Pasen. Hij verwijderde Twitter van zijn telefoon. ‘In de vastentijd laat je iets vallen wat je van God afhoudt. Sociale media houden je hersenen zo bezig, dat je geen rust meer vindt.’ Over de vraag of hij aan Twitter verslaafd was geraakt, denkt Bruins even na. ‘Het is een zakelijke noodzaak om met sociale media bezig te zijn, maar het gevoel te móéten reageren en antwoorden, dat was te veel voor mij. Ik vond het nodig om dingen recht te zetten en ging met mensen in discussie, zonder dat het ergens toe leidde. Je moet op zulke momenten zelfdiscipline hebben. En dan sta ik gewoon niet altijd even stevig in mijn schoenen. In de veertigdagentijd heb ik geleerd dat de wereld gewoon doordraait als je niet twittert. Dat is een heerlijk besef. Ik twitter nu minder dan daarvoor.’
Bruins zegt geen ambitie te hebben om bewindspersoon te worden. ‘Als je ziet hoe druk zij het hebben …’ Sluit hij zo’n functie dan helemaal uit? Het blijft lang stil. ‘Het lijkt mij heel onprettig zó weinig bij mijn vrouw te zijn. Ik weet niet of het me dat waard is. Ik heb nooit aan carrièreplanning gedaan. Ik zie wel waar God me wil hebben.’
Thuis kreeg hij mee: je bent een echte Bruins. ‘Iemand die zichzelf kan redden en niet zwak is. Maar dat vind ik leegpraat.’ De vraag wat voor persoon hij zou zijn geweest, als hij niet tot geloof was gekomen, vindt Eppo Bruins moeilijk te beantwoorden. ‘Maar wat ik heb verloren, wat God echt heeft weggenomen, is een zekere trots. Ik heb nu veel minder angst om zwak te zijn.’
Zijn overleden vader wilde tot op het eind van zijn leven niets van het geloof weten. Daar heeft Eppo Bruins verdriet over. Met zijn moeder kan hij er gemakkelijker over praten. ‘Zij zegt weleens dat ze ook zou willen hebben wat ik heb. Ik herinner mij een emotioneel moment toen mijn vader ziek was. Ik zei tegen hem: hoe kun je nou níet geloven? Toen barstte hij uit: “Misschien geloof ik wel precies hetzelfde als jij, maar ga ik er anders mee om.” Het is niet aan mij om daarover te oordelen. Ergens heb ik het idee dat hij misschien wel gelovig was, maar een ontzettende hekel had aan kerken en instituties – hij deed het zelf wel.’ De sterke vader werd in het ziekenhuis een kwetsbare vader. ‘Dat waren tere momenten. Toen kon ik laten zien dat hij op mij kon bouwen. En dat ik het stokje van hem kon overnemen. Iedere jongen heeft het nodig om geaccepteerd te worden als man. Toen hij nog gezond was, gaf hij mij die ruimte niet. Maar nu werd de kwetsbare man een verstandige man die ook omgekeerd aan mij het signaal gaf: ik kan op je bouwen.’ ?
