Met het oog op de Belgische wereldtitel is een kleine nederlaag vanavond bittere noodzaak
Tijdens het WK schrijven de Nederlandse thuisblijvers Daan Heerma van Voss en Frank Heinen om de beurt over wat hen opvalt aan het voetbalfeest in Rusland. Vandaag: Frank Heinen.
Sinds een paar dagen doe ik weinig anders dan het bijhouden van de Rode Duivels-liveblog van Sporza.be.
Op de Rode Duivels-liveblog verschijnt pakweg ieder halfuur een bericht. De ene keer is dat nieuws over de maximumgrootte van de vlaggen die Belgische fans mee het stadion in mogen nemen (2 bij 1,5 meter), een andere keer betreft het de mededeling dat de Duivels niet in het stadion zullen trainen, om het gras te sparen. Af en toe duikt het groenteshakereclamegezicht van Ruben Van Gucht op, met heet nieuws: "Het is vochtig warm, in Sotsji."
En dan gebeurt er iets vreemds. Iets Volkomen On-Belgisch. Terwijl Ruben aan een topografische uiteenzetting begint over Panama (korte versie: in Panama hangen ze de hele dag een beetje onderuit gezakt tegen de evenaar, terwijl ze slaperig naar de olietankers staren die door dat kanaal van ze voorbijglijden, dus die weten wel wat vochtige warmte is), haalt een heel land tegelijk zijn schouders op.
Tijdens alle voorgaande voetbaltoernooien zou een bericht over hoge luchtvochtigheid direct tot een nationale depressie hebben geleid. In rap vergelende verledens zouden Degryse en Nilis na zo’n nieuwtje à la minute het WK hebben verlaten. Lorenzo Staelens zou gedesillusioneerd zijn snor hebben opgevouwen en zelfs Kampfschwein Wilmots zou alle Lust om te kämpfen verloren hebben. Stel je voor, dat twee jaar geleden bekend was geworden dat de ploeg niet in het stadion kon trainen, vanwege het gras. Karl Vannieuwkerke zou al vóór de onvermijdelijke uitschakeling naar de Tour zijn afgereisd, mét medeneming van zijn babbeltafel, terwijl Jan Mulder van pure ellende Imke Courtois omver zou hebben gezucht. Wesley Sonck en Geert De Vlieger hadden vast woedend hun analyses in de VRT-barbecue hebben verbrand, want voetballen tegen Panama, in Panamese weersomstandigheden; kanslozer kun je als land niet worden.
Een potje midgetgolf en een paar Duvels voor het slapen gaan moet volstaan, zeker in de poulefase
O, hoe zijn de tijden veranderd. En vooral: hoe is België veranderd. Dit is de momentele sfeer: “Die Ruben met zijn vochtige hitte… Hahahah! Alsof er een weersgesteldheid te verzinnen valt waarin de Martinez-boys géén wereldkampioen worden. Geef Hazard een orkaan en hij dribbelt eromheen. Confronteer Lukaku met een sneeuwstorm en hij kopt hem uit de lucht. Een plotse meteorietenregen? Nothing Courtois can’t fix. En wat dat trainen in het stadion betreft: sowieso een beetje overdreven, vind je niet, ‘trainen’, voor een selectie met zoveel talent. Potje midgetgolf en een paar Duvels voor het slapen gaan moet volstaan, zeker in de poulefase.”
Bij alle koffieautomaten gaat het vandaag over de vraag of het straks 4-0 of 5-0 wordt, of het niet aardiger zou zijn om tegen die arme kanaalknakkers met negen man te spelen en wat de dresscode wordt voor de huldiging op 16 juli. Ik ken dat sfeertje; ik kom uit Nederland. Echt, ik weet hoe een teveel aan zelfbewustzijn een voetbalteam kan slopen.
Kortom: met het oog op de Belgische wereldtitel, is een bloedeloze 0-0 – of beter nog: een kleine nederlaag – vanavond, in die vochtige hitte van Sotsji, bittere noodzaak.