Het boekeneindejaarslijstje van Karel Verhoeven
1&2 Welk boek van 2024 was voor u het hoogtepunt van het jaar? Welk boek zou u iedereen cadeau willen doen?
Falastin van Sami Tamini en Tara Wigley. Ik kreeg dit kookboek cadeau van een vriendin die in een van de Londense restaurants van Ottolenghi werkt. Ze zei dat het haar hielp om zich te verhouden tot de gruwel in Gaza. Het zou pervers kunnen zijn: terwijl twee miljoen Gazanen honger lijden, blader ik door Palestijnse recepten, lees over hun olijfolie, hun za’atar, hun falafel en labneh. Zoals veel kookboeken idealiseert ook dat van de Palestijns-Londense kok Tamini de terroir, tradities, sociale netwerken waarin gekookt en gegeten wordt. Juist dat maakt er een door en door politiek boek van. Mij raakt het tactiele contact met de diepe krachten van eten en leven van de Palestijnse cultuur. Als kleine uiting van menselijk respect kookte ik elke maand een gerecht uit dit boek. Dat zal ik ook met Kerstmis doen.
3 Welke zin is blijven hangen?
“En daar en dan heb ik mezelf gezworen dat ik voortaan, van nu af aan, één roeping heb, één doel, één godverloren zelfgekozen plicht, omdat ik weinig anders kan, niets anders heb geleerd en nergens anders in geloof.” Schrijven zou Tom Lanoye doen, zwoer hij aan het sterfbed van zijn moeder. Hij sprak deze zin uit in zijn dankwoord voor de driejaarlijkse Prijs der Nederlandse Letteren. Een grandioze performance, een demonstratie voor koning en notabelen hoe de macht van het woord boven alle andere macht gaat.