Wouters verloofde verzon terminale kanker: “Haren afgeschoren, dokterspapieren gestolen en verstoppertje in het ziekenhuis”

“Een ironisch, meeslepend, bij de keel grijpend en - erger nog - waargebeurd verhaal.” Zo wordt ­Levens(p)licht, het literair debuut van Wouter Van Peer, op de achterflap voorgesteld. De schrijver, dichter en comedian vertelt op een aangrijpende manier twee bijzondere verhalen door elkaar.

“Mijn ex-verloofde heeft me een halfjaar lang doen geloven dat ze terminale kanker had”, begint Wouter. “Ze had haar plan goed voorbereid: haar haren geschoren, doorverwijspapieren van de dokter gestolen, zich voor mij en voor haar moeder verstopt in het ziekenhuis tijdens de zogezegde bestralingen - Door haar heb ik veel slechte koffie gedronken in het Sint-Elisabethziekenhuis. Ik nam zelfs ontslag om haar ten volle te kunnen steunen.”

Gaten in verhaal

Enkele vrienden wijzen Wouter er na enige tijd op dat het verhaal van ­Karen, zoals hij zijn verloofde in het boek noemt, gaten vertoont. “Haar huisarts wist van niks en in het ziekenhuis bleek haar naam niet bekend. Ik heb haar met die informatie geconfronteerd en haar daarna buitengezet. Waarom ze zoiets ­verzonnen heeft? Dat ga ik nooit weten. Ze is een pathologische leugenares.”

Wouter vertelt het verhaal van Karen vanuit zijn opname in de psychiatrie, die niet lang na het einde van de relatie volgde. “Ik kreeg een ernstige depressie. De politie heeft mijn deur ingebeukt en me geboeid naar het OPZ (openbaar psychiatrisch zorgcentrum, red) in Geel gebracht. Daar werd er een bipolaire stoornis vastgesteld. Het waren met voorsprong de twee meest woelige jaren uit mijn leven.”

Wouter schreef wat hem overkomen was als therapie van zich af, in korte hoofdstukken. Die verdwenen tijdens zijn verblijf in het OPZ in de kast. “Maar nu ligt het ver genoeg achter me. Hoewel… de fragmenten over Karen kan ik nog altijd niet lezen. De dubbele titel verwijst naar het feit dat ik dood wilde, maar door de wet verplicht werd om te blijven leven. Maar ook naar het licht dat ik op het einde terug zie in het leven. Dat kunnen andere mensen ook meenemen uit mijn verhaal. Ik was alle vertrouwen kwijt en zat financieel in de put, maar ik ben erin geslaagd alles weer op te bouwen. Het is dus toch een positief verhaal.”

Wouter deelde zijn verhaal online, waar het gevolgd werd door heel wat mensen. Op aanraden van Wouters vrienden verschijnt ­Levens(p)licht nu bij De Onderste Plank, de uitgeverij van Citta-columnist Wim ­Paeshuyse. Van de honderd eerste drukken zijn er al driekwart verkocht. “Deze zaterdag (vandaag, red.) om 19u en zondag om 14u en 19u stel ik het boek voor in De Academie (tijdens het openingsweekend van de pop-up in de Gemeentestraat, red). Jesse Van Den Eynden heeft drie kortverhalen op muziek gezet en er zullen een aantal kunstwerken, geïnspireerd door het boek, te zien zijn. Daarbij ga ik telkens een stukje voordragen.”

Levens(p)licht is voor 19 euro te koop bij de presentaties dit weekend en via de website van Wouter.