Al jaren horen we over Cuba: je moet er nu heen, voor McDonald’s en Starbucks er neerstrijken, en het land onherroepelijk verandert. Blijkt nu dat het in Groenland en noordelijk Canada net zo is. Daar moet je heen als je nog een glimp wilt opvangen van het Arctische ijs, voor het voorgoed verdwijnt.
Het is een bizar neveneffect van de klimaatverandering: hordes toeristen die, gealarmeerd door de verontrustende berichten over het snel smeltende poolijs, naar dorpjes reizen die zichzelf nu verkopen als ‘echte ijsbergsteden’.
Ze varen er met bootjes tussen losgekomen ijsschotsen, kopen aan kraampjes stukken ijs voor een dollar of vijf en turen naar de steeds kleiner wordende witte brokken die als een trieste parade voorbijdrijven.
De Italiaanse fotograaf Marco Zorzanello documenteert al een paar jaar hoe dit ramptoerisme steeds grotere proporties aanneemt en de noordelijke dorpen ingrijpend verandert. De toestroom van mensen die de ijsbergen willen zien voor het te laat is, is zo groot dat sommige dorpen de visserij voor het toerisme hebben ingewisseld. In de buurt van het bekende Groenlandse ijsfjord van Ilulissat laten ze tegenwoordig zelfs Aziaten overkomen om bij te springen omdat ze handen tekortkomen. Want ook: het toeristische seizoen duurt vandaag langer dan ooit omdat het weer simpelweg beter is en de temperaturen hoger zijn. Fijn toch, voor de bezoekers?