Acid, Bart De Pauw en nu ook Dennis Burkas spelen in op onderbuiksentimenten. Dat is bijzonder kwalijk

Het is een opmerkelijke gewoonte aan het worden. Eerst was er Acid, die een crowdfunding verkoos boven een beroepsprocedure tegen een vonnis dat hem veroordeelde voor elektronische belaging. Deze week was er Bart De Pauw, die vanuit een tv-studio het nodig vond drie keer na elkaar het geslacht van de drie Mechelse magistraten die hem veroordeelden te benoemen.

Nu is er Dennis Black Magic. Hij werd donderdag door de rechtbank in Tongeren veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf vanwege achtvoudige verkrachting. Hij zag dat blijkbaar een beetje aankomen en schreef vooraf op Facebook: “Ik weet jammer genoeg te veel van bepaalde machtige en bekende personen, waarvan de waarheid het daglicht niet mag zien.”

De suggestie wordt telkens gewekt dat onze rechtbanken worden bevolkt door revanchistische figuren die zich amper de moeite getroosten om de voorgelegde feiten te toetsen aan de in dit land geldende wetten en er enkel zijn om rekeningen te vereffenen.

Dat is ontzettend kwalijk. De drie heren spelen elk afzonderlijk in op onderbuiksentimenten van mensen die wellicht nog nooit een rechtszaak hebben bijgewoond en van wie mag worden betwijfeld of ze ook maar een flard van de luid gecontesteerde vonnissen hebben gelezen.

Rechtsprocedures duren in België lang, vaak veel te lang, maar doorgaans is daar een reden voor. Er wordt heel uitvoerig tijd uitgetrokken voor het uitwisselen van argumenten, het creëren van ruimte voor beroepsmogelijkheden en respect voor de rechten van alle procespartijen. Wij, media, zetten er meteen de schijnwerpers op als in 0,01 procent van de zaken iets niet loopt zoals het hoort en doven die misschien iets te vaak tijdens de observatie van de overige 99,99 procent.

Het vonnis tegen Dennis Burkas telt 106 pagina’s. Het citeert heel uitvoerig uit de tijdens het vooronderzoek afgelegde verklaringen van slachtoffers en verdachte. Het voelt als een heel uitvoerige oefening in waarheidsvinding en staat ook stil bij de precedenten van een man die ooit een vuurwapen richtte op een cameraploeg en al bij herhaling voor soortgelijke feiten is veroordeeld: “Beklaagde bevond zich in de zogenaamde staat van wettelijke herhaling. Concreet heeft hij de feiten waarover dit vonnis handelt, gepleegd binnen een termijn van 5 jaar na de vorige correctionele veroordeling van 2017.”

Want zo gebalanceerd is rechtspraak in strafzaken over het algemeen ook. We tikken je op de vingers voor de gepleegde feiten, maar we hebben jouw versie aanhoord en geven je graag een tweede kans. Bega je deze misdrijven de komende vijf jaar niet nog eens: spons erover. Dat is nu net wat Dennis Burkas opnieuw heeft gedaan. Vrouwen carrières in het vooruitzicht stellen in ruil voor gedwongen seks. En blijkbaar is hij ook betrapt op het bezit van beelden van seksueel misbruik van minderjarigen.

Dennis Burkas kan en zal wellicht beroep aantekenen tegen het in Tongeren gevelde vonnis, om zijn argumenten aan andere magistraten opnieuw op tafel te leggen. Ook dat is het mooie aan dat ten onrechte verguisde systeem.