En op de laatste dag van de reguliere competitie... gleed RWDM af naar de plaats die velen voorspeld hadden na die turbulente zomer van 2023. U herinnert het zich vast nog: de publieke ezelsstamp voor Thierry Dailly kort na de titel in Eerste klasse B en het ontslag van trainer Vincent Euvrard en zijn trainersstaf nog geen week voor de seizoensopener tegen Genk. Na het 1-1-gelijkspel tegen KAA Gent op 1 oktober stond het RWDM van Cláudio Caçapa op een veilige negende plek met 12 op 27. Jean de La Fontaine, auteur van De krekel en de mier, zou goedkeurend opgemerkt hebben dat de promovendus al stevig wat punten had verzameld voor mocht er zich een barre winter voordoen in Sint-Jans-Molenbeek.

Begin oktober begon er zowaar een telenovela bij RWDM, met verschillende verhaallijnen achter en zelfs door elkaar. In Charleroi slingerde de debuterende scheidsrechter Theophile Diskeuve verkeerdelijk Makhtar Gueye op de bon, waarna RWDM in de blessuretijd een 0-1 nog in een 2-1 zag veranderen. Die tegengoals in de blessuretijd, waarvan we in de inhaalderby tegen Union al een trailer van hadden gezien, was een verhaallijn die dit seizoen al FC De Kampioenen-gewijs herhaald werd. U mag zelf uitmaken of we het dan vooral over de frequentie hebben of over voetbalkwaliteiten.

Hoe verder we vooruitspoelen, hoe meer we naar dat tweede neigen. Als we het over een komische reeks hebben, dan kunnen we niet voorbij de mannen van de teenslippers. Het dient gezegd: na de 4-0-nederlaag in Gent op 9 december schreven we een eerste keer schande over het apathische voetbal van RWDM, de stilgelegde wedstrijd tegen Eupen vond plaats (lees: begon) op 21 januari. De supporters hebben zich dus nog lang gedeisd gehouden. Gent uit is trouwens ook een symbolische wedstrijd om het enorme blessureleed van de Molenbekenaars dit seizoen te weerspiegelen: na een halfuur was Djovkar Doudaev al ‘de vervanger van de vervanger’ – Florian Le Joncour, na tien minuten ingevallen voor de geblesseerde Luis Segovia, herviel zelf in een oude blessure.

Carrières op het spel

Nu ja, blessureleed, dat overkomt je nu eenmaal, daar blijven de andere clubs ook niet van gespaard. Maar het is niet dat blessureleed dat RWDM naar de kelder van het klassement heeft doen afglijden. Het is dat gegeven dat onder de brave Cláudio Caçapa haast wekelijks werd aangehaald, en ook onder Bruno Irles – wat een miscast – herhaald bleef worden: gebrek aan concentratie. “Een gebrek aan stabiliteit”, voegde CEO Gauthier Ganaye een halfuur nadat de degradatie een feit was toe aan het relaas. “In de Relegation play-offs konden we voor het eerst met een vaste verdediging spelen. En toen hebben we een verbetering gezien.”

Helaas voor RWDM was het niet genoeg. Met Yannick Ferrera werd na de snelle afservering van Irles een Brusselaar gehaald die op ‘guerrilla-missie‘ zou trekken. Het dient gezegd: Ferrera zorgde wel degelijk voor verandering. RWDM begon aan de play-downs met een knappe 7 op 9, met bovengenoemde gunstige uitgangspositie als gevolg. Maar dan zakte de soufflé in. Slappe eerste helften thuis tegen Kortrijk en Charleroi zorgden voor 0 op 6, een partij vol zenuwen in Eupen maakten daar een 0 op 9 van. Met het gekende gevolg. Het contract van Ferrera loopt op 30 juni af, het is niet uitgesloten dat de 43-jarige oefenmeester aan boord blijft.

Knuffelpapa

Het is alleen nog maar de vraag hoe het schip waarop Ferrera al dan niet zou blijven er binnen een paar maanden zal uitzien. We hebben met RFC Seraing – en ei zo na ook KV Oostende – gezien dat een dubbele degradatie van de Jupiler Pro League naar Eerste nationale zo gek nog niet is. Opletten maar, John. Euh, John? Iemand thuis?

Laat ons u een paar eeuwen na De La Fontaine het verhaal vertellen een Amerikaanse voetbalvader uit Missouri die vier kinderen had. RWDM, Crystal Palace, Olympique Lyon en Botafogo FR zijn weliswaar niet uit zijn broek geschud, maar er is een tijd geweest dat de miljardair zich als knuffelpapa gedroeg voor zijn clubs. De ene club zou nooit boven de andere gezet worden, zwoer hij bij hoog en laag. Maar begon RWDM dit seizoen nog als onderdeel van Eagle Football Holdings, dan wappert nu de vlag van de OL Groupe boven het Edmond Machtensstadion. De Molenbekenaars vlogen weliswaar slechts van de linker- naar de rechterbroekzak van Textor, maar toch.

“We’re gonna kick the ass of Anderlecht”. Ook Union zou eraan geloven, zo sprak Textor op de titelwedstrijd tegen de RSCA Futures, maandag exact een jaar geleden. Dat hij dat met de nodige humor zei, begrepen we natuurlijk meteen. Dat de boomerang nu terugkomt, hoe ludiek de uitspraak ook was, zal Textor nu ook moeten begrijpen. Babbelen over RWDM doet hij weliswaar al een tijdje niet meer. Er een tijd van spreken en er is een tijd van zwijgen, zeker?

Winnaarstypes

In Sint-Jans-Molenbeek verwachten een pak supporters anders wel een woordje uitleg van de Amerikaan. Op Dailly of iemand anders kan hij de verantwoordelijkheid alleszins niet afschuiven. Zeven van de negen winterversterkingen van RWDM kwamen uit de Eagle-groep. Zeggen dat de huurlingen per definitie uit hun koffer leven en bij een effectieve degradatie louter eens de schouders ophalen op de terugweg naar hun moederclub, is natuurlijk veralgemenen. In het kampioenenseizoen 2022/23 vochten buitenlandse huurlingen als Luis Oyama, Gustavo Barreto en Jake O’Brien – thans sterkhouder bij Lyon – bijvoorbeeld wél als winnaars. Veel te weinig kregen we dat dit seizoen te zien van RWDM.

“Als de spelers deel uitmaken van het netwerk van John, kunnen de uitleenbeurten makkelijk kunnen worden omgezet in definitieve transfers”, zei CEO Gauthier Ganaye in een interview dat de club een paar weken voor het einde van de reguliere competitie zelf uitbracht. Dan is het jammer dat voorgenoemde winnaarstypes niet aan boord konden blijven en plaats moesten maken voor de passanten die de boel in het seizoen 2023/24 niet konden redden.

Grafiek

Textor heeft het over een multi-cultural community wanneer hij het over zijn clubs heeft, dat herhaalde hij in februari nog eens toen de fans in Genk via spandoeken het verlies van de club identiteit aankaartten. “We zijn er niet om te werken voor de identiteit van de ultra’s, maar voor álle supporters in onze community”, tweette Textor, met daarbij een grafiek om te illustreren hoe RWDM vorig seizoen speeldag per speeldag dichter bij de kampioenstitel kroop. Benieuwd of we binnenkort ook een grafiek zullen krijgen van hoe RWDM van de veilige middenmoot naar de voorlaatste plaats afgeleed in de Jupiler Pro League. Dat zou niet meer dan fair zijn, wetende dat Thierry Dailly in 2022 ontheven werd van zijn sportieve verantwoordelijkheden nadat RWDM onder diens leiding met een zogenaamde ‘degradatieopstelling’ aan het seizoen begon. Tsja.

De meest optimistische supporters dachten nog dat John Textor de Molenbeekse tak als uitstalraam gebruikte ten behoeve van de andere leden – de riedeltjes genre ‘ik ben zeer gehecht aan RWDM als Brusselse club met een sterke Belgische kern’, daar trapt niemand meer in. Zal de passage van jonge jongens als Tayo Adaramola en Malcolm Ebiowei dan hoe dan ook een meerwaarde betekenen, degradatie of niet, kwestie van meer vlieguren op de teller te vergaren? Is het halfjaar van Lyon-groeibriljant Mamadou Sarr een Erasmus, waar hij ook op het middenveld leerde spelen? Dan kun je toch beter in de Jupiler Pro League blijven voetballen, dat is toch een mooier uitstalraam dan Eerste klasse B? RWDM had na zo’n degelijk seizoensbegin altijd boven die play-downplaatsen moeten eindigen.

Fiscale post

De goede verstaander heeft inmiddels door dat RWDM voor Eagle Football Holdings – of de OL Groupe, zoals we nu moeten zeggen – weinig meer inhoudt dan een fiscale post. Olympique Lyon leek afgelopen zomer door financiële problemen naast de Ghanese vleugelspits Ernest Nuamah te gaan grijpen, waarna RWDM zowaar een Belgisch record brak door 25 miljoen euro op tafel te leggen, om de toenmalige tiener vervolgens meteen uit te lenen aan Lyon. U begrijpt: of RWDM dat gedaan had als 1A- of 1B-club, dat had helemaal niets aan de deal veranderd.

En toch. Er zijn voorlopig geen concrete aanwijzingen dat Textor zijn Belgische club van de hand wil doen, maar we kunnen ons geen enkele goede kant bedenken aan een degradatie, zelfs niet voor iemand die de club puur gebruikt om er zakelijk voordeel uit te halen. Een onmiddellijke terugkeer naar het hoogste niveau lijkt weinig waarschijnlijk, want zoals reeds gezegd: de winnaars van vorig seizoen zijn allemaal weg – bijna iedereen heeft effectief ander oorden opgezocht, en bij de weinige jongens van toen die nog in het Edmond Machtensstadion rondlopen heeft dit huidige seizoen hoe dan ook sporen nagelaten. Iemand John de laatste tijd nog in het Edmond Machtensstadion gezien? Laat staan zaterdagavond in het Kehrwegstadion?