Op de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie en Transfobie hoopte de organisatie rond Mister Gay Belgium een positieve boodschap te verspreiden in de straten van de Antwerpse binnenstad. Een krachtig signaal voor diversiteit en inclusie moest het worden. Met een reusachtige regenboogvlag, die door enkele tientallen leden en sympathisanten werd gedragen, ging het van het Steen- naar het Operaplein. Heel het centrum door, dus.

“Al van bij de start merkten we dat er veel voor- maar ook veel tegenstanders waren”, vertelt Bram Bierkens, die de mars organiseerde. “Jammer genoeg waren er meer tegen. Vanop terrassen klonk boegeroep en mensen op straat, tot een koerier van Deliveroo toe, riepen ons negatieve opmerkingen toe. Gelukkig zijn daardoor ook enkele voorbijgangers aangesloten, om mee een signaal te geven. Dat was heel erg mooi. Zij zijn ook geschrokken en wisten niet hoe erg de situatie eigenlijk is.”

“Deze week hoorde je in het nieuws dat veel holebikoppels niet hand in hand durven lopen op straat”, gaat Bram Bierkens verder. “Wel, na onze wandeling hier door de oude binnenstad kan ik hen zeker begrijpen. Ik ben ook geschrokken vandaag. Dit toont nog maar eens aan dat we dit moeten blijven doen. Ook al krijg je allerlei verwensingen naar je hoofd. Dat anderen hun drankje leegdrinken en spontaan meestappen, geeft gelukkig veel moed.”

“Maken geen vooruitgang”

Het gezelschap werd op het Operaplein, waar de vlag netjes werd neergelegd, ontvangen door burgemeester Bart De Wever (N-VA). “Toen Bram me daarnet vertelde dat de reacties van de mensen op straat ongelooflijk waren, had ik gehoopt dat hij ongelooflijk warm, ongelooflijk positief bedoelde. Maar het was geheel iets anders. Dat doet me geen plezier, en ik schrik hier niet van. We maken de laatste jaren geen vooruitgang.”

“We leven in een land met een ongelooflijk progressieve wetgeving wat betreft alle vormen van seksuele identiteit”, ging De Wever verder. “En ook als stad Antwerpen nodigen wij iedereen actief uit altijd zichzelf te zijn. Maar politieke eensgezindheid en goede wetten maken nog niet dat een hele samenleving meteen mee is. Onze stad is divers, en ook gecompliceerd.”

“We mogen niet blind zijn voor het feit dat ook in Antwerpen heel veel mensen zich de laatste jaren gesterkt voelen om zulke negatieve uitspraken te doen en om hun afkeer te uiten tegenover onze holebigemeenschap. Er is politiek gedachtegoed in Europa, en ook in ons land, dat hen hierin ondersteunt. Net zoals er religieuze stromingen dit ondersteunen.”

De Wever zei ook dat hij de groep graag had getrakteerd op een operagebouw, dat net de nieuwe, architecturale ledverlichting had laten ontbranden, in regenboogkleuren, maar dat dit op het laatste nippertje om technische redenen niet mogelijk bleek te zijn. “Maar dat hebben jullie nog te goed van ons.”

Nodig

Tijdens de mars liepen ook enkele kandidaten mee, die op 24 augustus strijden om de titel Mister Gay Belgium. Een van hen is de 23-jarige Branco Craeyeveld. “Ik woon in Gent, en daar gebeuren zulke zaken jammer genoeg ook”, vertelt hij. “Al denk ik dat ze in mijn thuisstad toch meer open minded zijn. Daarnet waren we nog geen paar seconden onderweg of de eerste, negatieve reacties kwamen al. Dat is zo ontzettend jammer. Voor wie zich afvraagt of het echt nodig is om op straat te blijven komen: ja, het is echt nodig.”

“Velen onder ons hebben jaren gevochten om te kunnen zijn wie we zijn”, gaat Branco verder. “We zijn daar trots op, en laten dat door niemand afnemen. Ook daarom doen velen onder ons mee aan Mister Gay Belgium, om te tonen dat we fier zijn op onszelf.”

Ook Branco vertelt dat hij nog nooit hand in hand met zijn vriend over straat heeft durven wandelen. “Ik heb me nog nooit veilig genoeg gevoeld om dat te doen”, zegt hij. “Ik wil affectie tonen in het openbaar, maar ik durf het niet.”