De vraag was niet of, maar wanneer het zou fout lopen. De tragische dood van de tweejarige Iraaks-Koerdische peuter Mawda was een accident waiting to happen. Sinds de controles op snelwegparkings begin dit jaar zijn opgedreven om te vermijden dat transmigranten in vrachtwagens naar Engeland klimmen, ging ook het aantal incidenten crescendo. Eind januari werd een Ethiopiër overreden op de E40 toen hij vluchtte voor de politie, goed twee weken later ramde een busje vol transmigranten op diezelfde snelweg enkele politiecombi’s. Toen door de klap de schuifdeur openvloog en bleek dat er kinderen aan boord waren, staakte de politie wijselijk de gevaarlijke achtervolging.

Dat gebeurde in de nacht van woensdag op donderdag niet. Vanuit hun met hoge snelheid rijdende voertuig opende een agent het vuur op een vluchtende bestelwagen, ook al hadden de inzittenden duidelijk gemaakt dat er zich kinderen in het voertuig bevonden. Net die ene kogel bleek fataal voor de tweejarige Mawda, die samen met haar ouders en broertje van drie op de voorbank zat.

Nadat het parket tot twee keer toe een foutieve versie van de feiten verspreidde en eerst zelfs ontkende dat het meisje door een politiekogel was overleden, is het van cruciaal belang dat de exacte omstandigheden snel worden uitgeklaard. We rekenen hiervoor op het Comité P en zijn onafhankelijkheid.

Moet de politie echt propvolle busjes vol onschuldige migranten achtervolgen en zo hun leven in gevaar brengen?

De tijd kunnen we helaas niet terugdraaien. De dood van Mawda is en blijft een dubbel drama. In de allereerste plaats voor de ouders, die op de vlucht voor het oorlogsgeweld in Irak een veilig onderkomen zochten in Europa, maar in plaats daarvan hun jongste kind voor hun ogen zagen sterven. Anderzijds zal ook het leven van de agent die het schot loste nooit meer hetzelfde zijn.

Het oprechte mededogen voor dit dubbele menselijke drama moet hand in hand gaan met de zoektocht naar een oplossing voor de transmigranten. Onze samenleving heeft de plicht om nieuwe Mawda’s koste wat het kost te voorkomen. Mensen die hier geen asiel en bescherming willen aanvragen omdat ze alleen maar naar Engeland willen, stellen ons voor grote problemen. Alleen Europa kan daarop een antwoord bieden. Te beginnen met de versterking van de Europese grenzen en de EU-grenswacht Frontex.

Tot slot is er de enorme verantwoordelijkheid van de mensensmokkelaars. Zij zijn de echte schuldigen in deze tragedie. Maar misschien moeten we ons na vorige week wel de vraag stellen of we hen niet op een andere manier kunnen inrekenen. Moet de politie echt met hoge snelheid propvolle busjes achtervolgen en zo het leven van onschuldige migranten in gevaar brengen? Zelfs na de achtervolging waarbij Mawda het leven liet, slaagde het parket er door de verwarring niet in om ook maar iemand van de dertig inzittenden in beschuldiging te stellen. Is het dit dan allemaal wel waard?