Familie Véronique Pirotton wijst ex-politicus Bernard Wesphael aan als moordenaar in ophefmakend boek
© Sebastien Smets
Het ultieme eerbetoon aan de betreurde Véronique Pirotton (42), zo moeten we het nieuwe boek over de affaire-Wesphael lezen. Geschreven vanuit het hoofd van de vrouw die in bizarre omstandigheden stierf in een Oostends hotel. Toch is het vooral een afrekening met de vrijgesproken Waalse politicus zelf. “Voor ons is er maar één schuldige”, zegt haar zus Nadine. Ongezien natrappen of vrije meningsuiting?
Destructief. Verslaafd aan alcohol en medicijnen. Labiel. Extreem neurotisch. Overspelig. En in 2013 gestorven in een Oostendse hotelkamer omdat ze het zelf wilde. Tot daar het weinig florissante beeld dat op het assisenproces in Bergen in 2016 van Véronique Pirotton werd geschetst. Getekend: de verdediging van gewezen politicus Bernard Wesphael, die bewuste nacht ook aanwezig in dat hotel en vanaf dag één hoofdverdachte. En finaal vrijgesproken omdat er te veel twijfel rees over doodsoorzaak en zijn exacte rol.
In het boek Ondanks de Twijfel. Hoe Véronique Pirotton aan haar eind kwam? schrijft de familie van Véronique de frustratie over de afloop van het proces van zich af. Haar zus Nadine benadrukt dat het boek in de eerste plaats in de rekken ligt om het beeld van haar zus “Véro” bij te stellen.
© Karel Hemerijckx
Naast haar zat Victor, de zoon van Véronique die zwaar lijdt onder dat gitzwarte beeld van zijn moeder. Praten over de affaire lukt na vijf jaar nog altijd niet, maar met zijn aanwezigheid drukt hij zijn expliciete steun voor het boek uit. En zijn afkeer over het proces. “Véro had haar problemen, zeer zeker, maar had geen zelfmoordneigingen”, vertelt Nadine. “Véro was briljant, grappig, levenslustig, maar viel op de verkeerde man: Bernard Wesphael.”
“Fictief” deel
De politicus krijgt er in het “fictieve” deel van het boek, verteld vanuit het standpunt van de overleden vrouw, stevig van langs. De teneur is duidelijk: het enige woord dat niét gelogen is uit het boek dat Wesphael zélf liet verschijnen de dag na zijn vrijspraak, is de titel. Assassin. (Sluip)moordenaar.
Nadine Pirotton hinkt op twee gedachten: ze zegt dat ze de juridische waarheid, namelijk zijn vrijspraak, moet aanvaarden. Maar ook dat ze ergens hoopt op een nieuw proces met dezelfde beklaagde. “Tal van vragen, zoals hoe ze exact is gestorven, blijven onbeantwoord.”
© Karel Hemerijckx
Auteur van het nieuwe boek is Vincent Demonty, die zelf op onderzoek ging. Hij concludeert dat ze stierf nadat “hij”, Wesphael dus, haar met een kussen verstikte. Het is de laatste zin van het boek. “Voor ons is het besef dat Wesphael vrij rondloopt en overal grote sier maakt ondraaglijk”, zegt Nadine. “Voor ons is het zonneklaar, ondanks de juridische twijfel. Hij is de grote leugenaar, de grote manipulator, de man met de grote schulden, de man met de grote geheimen.”
Laster
Terwijl zijn advocaten alle commentaar weigerden, reageerde Wesphael gisteren scherp op de publicatie. Dat hij de beschuldigingen niet zomaar kan laten passeren, spreekt voor zich, zegt hij. “Ik draag literaire vrijheid hoog in het vaandel. Maar men verschuilt zich achter fictie om mij te beschadigen. Als ik merk dat men bewust een loopje neemt met de juridische waarheid, dan stap ik zelf naar de rechter. Dat neigt naar laster. Want dit boek, na een vrijspraak in een assisenhof, laten verschijnen is ongezien.”
