‘Le duel des ministres-présidentiables wallons’. Zo kondigde de Cercle de Wallonie het duel van woensdagavond aan tussen zittend minister-president Willy Borsus (MR) en uitdager Jean-Claude Marcourt (PS). Tot de val van de regering-Magnette in juni 2016 had die laatste een superportefeuille in de Waalse regering, nu heeft hij alleen nog zijn bevoegdheden in de Franse gemeenschapsregering. Dat de PS trouwens nog niet met zoveel woorden gezegd heeft wie ze nu precies naar voren schuift om de troon in Namen te heroveren, mocht de pret niet drukken. Hier zaten alvast twee politici die opstaan en gaan slapen met de Waalse haan in gedachten.

De nieuwste barometer van De Standaard/VRT/La Libre en RTBF veroorzaakte ook in Wallonië heel wat deining. PS en Ecolo komen er als grootste partijen uit, terwijl de MR van Borsus een serieuze kwak krijgt en opnieuw in de oppositie dreigt te sukkelen. Toch polste moderator Demetrio Scagliola, de hoofdredacteur van de Sud Presse-kranten, naar de animo bij beide heren voor een samenwerking... PS-MR.

‘Wij stellen geen exclusieven. Niet regionaal en niet federaal’, zei Borsus. ‘Op de PTB en extreme lijsten na.’ Voor Marcourt was een samenwerking met de MR ‘niet mijn eerste keuze’. Wat die eerste keuze dan wel was? ‘Een absolute meerderheid, tiens.’ Hij kreeg er de lachers mee op zijn hand, maar met 24,7 procent in de peiling ook niet meer dan dat. ‘Als we de separatisten uit de federale regering kunnen houden, zou dat al heel positief zijn’, voegde hij eraan toe.

Dubbele thuismatch

Dat de Cercle de Wallonie in de eerste plaats een ondernemerspubliek heeft, wil niet zeggen dat Borsus zomaar het thuisvoordeel had. Het debat vond namelijk plaats in het prachtige Château de Colonster, op een boogscheut van Luik, de rode thuisbasis van Marcourt. Ook vooraan was enige eensgezindheid ver te zoeken. Borsus klopte zich op de borst dat Wallonië eindelijk opnieuw op het rechte pad zit, nu zijn partij er de touwtjes in handen heeft. Hij haalde piekcijfers in de export aan, een miljard aan investeringen en een groei van de tewerkstelling met 0,5 procent in 2018. ‘Dat is meer dan wat de PS in tien jaar tijd heeft klaargespeeld!’

Marcourt, die dertien jaar lang de portefeuille Economie had in de Waalse regering, las de zaken uiteraard anders. Het was maar dankzij het vele werk dat hij en zijn partij al die jaren in Wallonië gestoken hebben, dat Borsus nu met de pluimen kon pronken. ‘Al die jaren hebben we samen met de ondernemers en de arbeiders gewerkt om te zorgen ‘que la Wallonie ne se décroche plus’.

17 zetels

Borsus toonde zich ondanks de slechte peilingen voor zijn partij behoorlijk zelfzeker. Aan de tafels, waar veel Luiks rood bijeenzat, klonk hier en daar een ander geluid. Een PS’er die gevraagd werd welk lijstnummer zijn partij nu ook weer had, ‘nummer zeventien zeker?’, antwoordde vol goede moed: ‘Ja. Dat is ook het minimumaantal zetels vanaf waar we beginnen te tellen.’ Nochtans is er ook dan nog veel werk voor de boeg. Op dit moment heeft de PS er in Wallonië nog dertig.