Genk, Brugge of buitenland: Philippe Clement moet lastige knoop doorhakken

“Hoe kan een mens zo zot zijn om hier weg te gaan?” Dixit Aimé Anthuenis na de eerste Genkse landstitel twintig jaar geleden. Hij had toen al een poos zijn handtekening bij Anderlecht gezet. Philippe Clement moet even lachen, als we de parallel maken. Maar hij wil toch wel een duidelijk verschil maken tussen zijn situatie en die van twintig jaar geleden.

Schuldig

“Mijn besluit is absoluut nog niet genomen. Ik heb me tijdens play-off 1 uitsluitend op de titelstrijd gefocust. Ik wilde in geen geval dat ik mezelf achteraf zou moeten verwijten dat ik me had laten afleiden door mijn persoonlijke toekomst. Dan zou ik me enorm schuldig gevoeld hebben.”

“De voorbije dagen heb ik me helemaal laten gaan tijdens de feestelijkheden. Ik heb er enorm van genoten. Als speler heb ik dat te weinig gedaan. De weken na een titel was er altijd nog wel een wedstrijd met de nationale ploeg die in mijn achterhoofd spookte. Waardoor ik altijd goed oplette wat ik deed. Dat is de aard van het beestje, ik heb daar nu wel een beetje spijt van. Dat heb ik ook aan mijn spelers gezegd en die raad hebben ze enorm goed opgevolgd, moet ik zeggen (schatert). Ik had nooit verwacht dat ze zó goed konden feesten.”

Volgende week

Maandagochtend volgde de confrontatie met de realiteit: de volgende week moet Clement de club kiezen, waar hij volgend seizoen aan de slag gaat.

“Het positieve is dat ik er nu al zeker van ben dat het een goeie keuze zal worden. Anderzijds zal ik ook mensen moeten teleurstellen. Dat zal me zwaar vallen, dit weegt op me. Zowel bij KRC Genk als bij Club Brugge heb ik vrienden voor het leven. Misschien zal de keuze voor een andere, buitenlandse club bij hen nog makkelijker vallen. Anderzijds moet ik doen, waar ik me het best bij voel. Ik zal de volgende dagen heel nauwkeurig luisteren naar het project dat de verschillende clubs mij te bieden hebben. Dinsdagmiddag eerst KRC Genk, daarna Club Brugge en enkele buitenlandse clubs. Ten laatste begin volgende week wil ik de knoop doorhakken. Dan moet de blik opnieuw vooruit, naar het volgende seizoen toe.”

Drive

Clement blikt graag nog even terug op het wonderjaar van KRC Genk. Waar de sleutel van het succes lag in het enthousiasme en de intense samenwerking binnen alle rangen van de club.

“Dat gaat verder dan het sportieve alleen”, legt Clement uit. “Daar ben ik heel trots op de manier waarop we met de technische en medische staf een sterk en gemotiveerd team gevormd hebben. Ik zag ook erg veel drive bij de spelers, die gebruikmaakten van die omkadering om zelf beter te worden. Dat is hen bijna allemaal gelukt. Zelfs spelers die jammer genoeg weinig minuten konden pakken, hebben stappen vooruit gezet. Ik zag amper afhakers, alleen Edon Zhegrova kregen we onvoldoende mee in het verhaal. Dat is jammer, want ik geloof in die jongen. Hij heeft heel veel talent.”

Korte lijnen

“Die hechte band was er in alle geledingen binnen de club. Het is heel fijn samenwerken met een technisch directeur als Dimitri de Condé. We praten dagelijks met mekaar. Natuurlijk zijn we het niet altijd over alles eens, maar we luisteren wel naar mekaar. Maar ook het contact met algemeen directeur Erik Gerits en voorzitter Peter Croonen is intens, de lijnen zijn erg kort. Ze staan ook allemaal open voor nieuwe ideeën. Ik ben iemand die graag over alles meedenkt. Ook over de band met de supporters, de sfeer in het stadion, het mediabeleid… noem maar op. Omdat iedereen zich volledig gegeven heeft, heeft de club grote stappen gezet. En daar mogen we met z’n allen trots op zijn.”