“Hopelijk volgen nu niet weer jaren van stilte”

“De eerste dominosteen lijkt nu gevallen. Mag ik hopen dat hij ook de volgende stenen zal aantikken, of zijn we weer vertrokken voor jaren van grote stilte?”, begint Vermassen. “Mag ik nu vragen dat de bevolking eindelijk antwoorden krijgt? Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk is dat die man na zijn carrière bij de rijkswacht en de Groep Diane uitgerekend bij de politie in Aalst terechtkwam? Op de plek van de meest bloedige raid van de Bende. Op de plek waar hij perfect op de hoogte kon blijven van het onderzoek. Waar hij zichzelf en andere bendeleden kon indekken. Bestaat zo’n toeval wel?”

“En hoe ernstig kan je een onderzoek nog noemen wanneer een brief met mogelijk cruciale informatie zonder gevolg blijft? Een paar jaar geleden kreeg ik een anonieme brief waarin verschillende namen genoemd werden. De auteur beweerde dat hij zelf deel uitmaakte van de Bende en dat hij voor zijn dood wilde dat de waarheid aan het licht kwam. Ik heb de brief overgemaakt aan het parket-generaal, die hem overmaakte aan de onderzoekscel.

Toen ik drie weken later bij een lid van het onderzoeksteam polste naar het gevolg dat aan de brief gegeven werd, viel die man uit de lucht. ‘Hoezo een brief? Ik weet daar niets van. Bleek dat die brief ongeopend op een bureau was blijven liggen. Welke kansen heeft men zo laten liggen? Misschien was het mogelijk geweest om de Reus nog aan de tand te voelen?”

Zal men nu ook eens een goede reden geven waarom het Bende-onderzoek indertijd van Dendermonde naar Charleroi werd overgeheveld? Is het dan werkelijk waar dat men in Dendermonde te dicht bij de waarheid kwam? Ik zeg niet dat de zaak in Charleroi in de doofpot gestopt werd, maar wat heeft die verhuis opgeleverd? Oneindig veel vertraging, maar weinig of geen stappen naar de waarheid. En waarom geeft men nu plots de indruk dat men pas sinds vorige week een goed spoor heeft naar de Reus, terwijl zijn naam al jaren in het dossier steekt?