Wim De Vilder vindt sprong voor ‘Iedereen tegen Kanker’ niet voor herhaling vatbaar: “Blij dat dit achter de rug is”

Het was slecht weer boven Spa, waardoor het vliegtuig drie uur aan de grond bleef staan. “Nee, de omstandigheden waren verre van ideaal”, aldus het VRT-nieuwsanker. “Maar ik heb geen moment overwogen om alles af te blazen en niet te springen. Tot mijn eigen verbazing voelde ik de stress tijdens het onzekere wachten ook niet toenemen. De schrik kwam er pas toen ik op 4.000 meter hoogte in de open deur van het vliegtuig stond en naar beneden keek. Dat was griezelig. Op voorhand vreesde ik dat mijn hoogtevrees dan de kop zou opsteken en dat bleek ook zo. Toen dacht ik wel: “Wat doe ik mezelf toch aan?” Het is tegennatuurlijk om toch in die open, lege ruimte te springen. Maar ik heb het gedaan.”

De duo-sprong met een ervaren instructeur verliep probleemloos. “De eerste minuut van mijn vrije val was doodeng door de snelheid waarmee we naar beneden vielen. De wrijving met de lucht voel je in heel je lijf. Pas toen onze parachute open was gegaan en ik naar het landschap onder ons kon kijken, kon ik er toch een beetje van te genieten.”

Of Wim nu trots is? “Goh, ik heb zelf niet veel moeten doen, hé? Alleen maar tien minuten in een vliegtuig zitten en me vervolgens laten vallen. Oké, ik moest ook mijn angst overwinnen. Maar mijn moed is een peulschil in vergelijking met wat kankerpatiënten gedurende maanden of zelfs jaren moeten meemaken. Zij zijn de echte helden. Ik wilde dit doen voor hen en ben blij dat ik dit gedaan heb. Want zo heb ik mijn steentje kunnen bijdragen met 2.000 euro voor verder kankeronderzoek. Maar ik ben ook blij dat dit achter de rug is. Ik weet nu al dat ik het hierbij ga houden. Ik heb geen ambitie om het gevecht met mijn hoogtevrees nog eens aan te gaan. Of dit voor herhaling vatbaar is? Nee, toch liever niet. (lacht)”