Alpen liggen achter de rug en… kijk eens welke Belgen opnieuw meedoen voor de ritzege

Een technische finale en een traag oplopende slotkilometer. Daar kon hij wel wat mee, vond Philippe Gilbert. "Ik probeerde het uitgetekende parcours maximaal te benutten. Versnelde van achteruit, plooide me zo goed mogelijk door de bochten, gaf alles voor de ritzege. Een bewust plan, jawel. Als je niet gelooft in wat je doet, moet je er simpelweg niet aan beginnen. Dan faal je sowieso." 

Het lukt ook nú niet. Maar Gilbert had het wel de moeite waard gevonden. "Ik kon de sprint afwachten. Dan was ik wellicht derde of vierde geweest. Een uitstekend resultaat als je neoprof bent. (lacht) Maar een ervaren, ambitieuze renner van 36 wil meer. Dit was nog een relatief makkelijke rit. De laatste, volgens mij, die het peloton zal controleren. Vanaf morgen wordt het opnieuw lastiger en krijgen vluchters écht de vrije ruimte. De slotklim in Mende wordt ook iets te zwaar voor mij, vrees ik. Ook al beschik ik in deze fase van de Tour nog over goeie benen. Ik heb de Alpen vlot verteerd en kan nog steeds diep gaan. Maar ik wil me niet verdrinken in mijn eigen gedachten en het dag per dag bekijken. Hopelijk dienen er zich nog kansen aan. Ik blijf zoeken en proberen, zoveel is zeker."

Gilbert kon een logische groepssprint in Valence niet vermijden. Daarin wist Greg Van Avermaet zich perfect te positioneren. "Ik kwam op het juiste moment vooraan te zitten, net voor de laatste bocht. Doorgaans meng ik me niet in massaspurten, maar op deze aankomststrook — hellend, zuiver op kracht en per definitie minder risicovol — wilde ik me er nog wel een keer ‘tussensmijten’. Zeker omdat we geen pure sprinter mee hebben" 

Vijfde, was het resultaat. "Mijn rechtmatige positie", nam Van Avermaet er vrede mee. Een alles-of-niets-poging à la Gilbert vond hij geen optie. "Mooi geprobeerd van ‘Phil’, daar niet van. Ik had hem ook verwacht. Maar ik vond de laatste kilometer net niet lastig genoeg. De resterende spurters raakten er té vlot over. Beter was het om de spurt af te wachten."

Van Avermaet ging aan de teambus op de Avenue de Romans meteen over tot een stevige ‘cooling down’ op de rollen. "Ik hoop mijn benen een beetje beter te krijgen dan vandaag, voor de rit naar Mende", lachte hij. "Maar vooral met het oog op een blijvende, zo optimaal mogelijke recuperatie. Iedereen zit stilaan op zijn tandvlees. De drie Alpenritten wegen door. Ook de extreme warmte kruipt in de kleren. Dat maakt het enerzijds iets makkelijker om mee te spelen voor winst. Anderzijds ben ik blij dat het er vandaag toch iets kalmer aan toe ging. Een relatief rustige dag, maar zeker geen rustdag. Die bestaan niet in de Tour. (grijnst) Tenzij op maandagen."